Αρχικά,
η εξέλιξη διαφαινόταν ραγδαία
Έτσι,
οι δρόμοι μύρισαν μαζώξεις,
μπαρούτι και οργή
Τα πουλιά
χαμήλωναν συχνά πάνω
απ' τις κεραίες των τηλεοράσεων
και τα σύρματα με τα πλυμένα
Ο χρόνος
γατζώθηκε απ' τις υπερβάσεις
Ο πληρωμένος έρωτας
δεν είχε πεζοδρόμιο να περπατήσει
Άδειασαν τα φανάρια
απ' τους καθαριστές αυτοκινήτων
Το φεγγάρι αλλιώτεψε-
έλεγες, ξαστέρωσεν ο ουρανός
Ένα καράβι κρατούσε
το βλέμμα μας λαμπρό
Αλλά,
ο ληστής ενεφανίσθη πάλι
στην ψυχή
Μετρά τα βόλια του αυτός
εμείς τα παιδιά μας...
...Κάποιο λείπει,
κάποια λείπουν
Δολοφονούμε εν αμύνει το ληστή
και ακάθεκτοι βαδίζουμε
Το βλέμμα έγινε κόκκινο
Τα χέρια μαύρισαν
απ' το κάρβουνο για τις ξυλόσομπες
Εμείς που δεν ξεχνάμε
μετρηθήκαμε ξανά...
...Λίγος ο αριθμός
το βλέμμα μεγάλο
