"Άνοιξη επιβίωσης"

 Συντεχνίες, τσιφλίκια και μικρομάγαζα
Όλοι οι χώροι σφύζουν συμφέρον
- Εξυπηρετούν την αδηφαγία μας -
- Ακόμη κι οι γιορτές. - Ειδικά, οι παγκόσμιες -
αυτή η στημένη απόλαυση.
Παγκόσμιοι ποιητές -
δομημένες αρπαχτές -
υπερρεαλιστές κοκόροι -
και
ρομαντικοί, ακόμη -
πνευματικοί εκμεταλλευτές κι
ηγέτες μιας
στείρας μέρας - της επιβίωσης.
Σκάνε τα χρώματα - πυροτεχνήματα -
φανφάρες ιδεών και λατρείας
/ Στη συνέχεια των πανηγυριών
το βαρύ καθήκον και χρέος - της
τρομοκρατικής παρέλασης των
δημοκρατικών και ριζοσπαστικών, ακόμη,
προϊόντων σανού. /
Δαγκώνουν οι μέρες.
Κι οι καιροί - φιλολογίζοντα περιοδικά
με τυχοδιώκτες κριτικούς
στα κέντρα των χορών.
/ Κάτω απ' τη μαρκίζα,
πάλι μόνος σφυρίζεις._

οικόσιτοι θρήνοι

 Χούντα ήταν και δεν πέρασε. Έγινε πιο βαθιά. Άπλωσε ρίζες. Πίσω από τις ηλιόλουστες βιτρίνες μαγειρεύει ιδέες, έννοιες, λέξεις, πολιτισμούς, ρεύματα και κάνει κρύο. Φτιάχνει τσίρκο, παρελάσεις χρωμάτων, γιορτές δημοκρατιών, διαφάνειας και αξιοκρατίας. Μοιράζει παραμορφωτικά γυαλιά προσώπου και καθρέπτες. Γεννά χειροκροτητές και ψηφοφόρους. Ένα γλεντοκόπι ιδεολογιών, έγνοιας και πρόνοιας. Γεννά μαριονέτες, ανοιγοκλείνει θέατρα, σκοτώνει με δόσεις εξευγενισμένες. Επιστημονικά εξελιγμένοι δούλοι, δίποδα οπαδοί και κουλτουριάρηδες ανθρωπιστές εκδίδουμε τα χάλια μας και πως θα φάει ο ένας τον άλλον τρώμε τα κομμάτια μας. Κάποιες φορές, βράδυ, ακούγονται πνιχτοί λυγμοί. Πετάγονται τα σκυλιά και γρυλίζουν. Στους οικόσιτους θρήνους, κάπου κάποτε, στέκονται προσοχή τα σκυλιά._

"Δεύρο"

 

Όγδοη μέρα
της άντλησης των νερών.
Ο ερωτικός των πέντε
χωμάτων,
με τις τρεις σάλπιγγες
πλαγίων ουρανών,
- κόκκινος πηλός - Ακόμη νωπός.
Ένα δάκρυ
κλείνει, μονίμως,
την πόρτα
/ εκεί που δύουν οι ορίζοντες. /
Κι η Φωνή - λεγκάτο μες στα σούρουπα.
- Δεύρο, οι θνητοί όλων των Ημερών..!
Την ένατη μέρα ντύθηκε λευκό
η κοίτη
κι ο βυθός της. Τόσο όσο να μένει το αύριο._