Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 2014

της παρακμής

κι επειδή όλοι οι ρόλοι είχαν μοιραστεί με τις μουτσούνες τους, κι επειδή ήμασταν όλοι ίδιοι, φτιάξαμε μάσκες ποιητών, ώσπου έγινε μόδα και ξέπεσαν οι εποχές, βαριά κι ασήκωτα στα θρυμματισμένα γυαλιά φιλοσοφικής χροιάς.
στο τέλος, τελειώσαμε σαρκοβόρα, κι αδειάσαμε τις γιορτές σε τραπέζια χαρτοπαιχτικών λεσχών, με πόρνες συνειδήσεις. _

Προμηθεύς Πυρφόρος

Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 2014

"το σκισμένο καλσόν" - αυτοέκδοση


















«επικίνδυνα φθινόπωρα»
Κυκλοφορώ επικίνδυνος, σε όνειρο ανοχύρωτης αξίας
με περγαμηνές αόρατες σε κοινούς βραχείας σύνδεσης
Επιτρέψτε μου, να υπάρχω ορατός πάντων
σα συντριβή αεροπλάνου με ανεπιβεβαίωτο αριθμό νεκρών επιβατών
Κι αν δε μου επιτρέψετε, θα κινούμαι πασιφανώς νεκρός
δίχως συντήρηση τρομακτικός
με αντίο ψιθυριστό, σα ρέμβη φθινοπώρου.

*Σ’ όποιον κυκλοφορεί, λένε οι αφελείς, επικίνδυνα
γιατί αβόλευτα καπνίζει
*Στην Κατερίνα Γώγου,
την Ποιήτρια, αφιερώνεται
κάθε τακ, κάθε επόμενο - παραστράτημά μου στην εν τη τάξει ζωή,
καθώς αρνούμαι τη συνήθεια των καθωσπρέπει γονατιστών ψιθύρων
- ακόμη και στους πλάγιους, γαβγίζω συνεχώς -
τακ και Πέντε Ανάσες μου - δίχως καλσόν καβάλα στους χρόνους.
ευχαριστώ την Ποιήτρια Μαρία Ροδοπούλου, για τα τιμητικά της λόγια για τούτους τους παλμούς μου στο περιοδικό "σοδειά" http://www.sodeia.net/2014/12/blog-post_9.html, μα και για όσους που με άκουσε
ευχαριστώ όλους όσους με τιμούν με την παρουσία τους στη ζωή μου -
εκείνους που με πιστεύουν ευχαριστώ
κι Εσένα , που πίστεψες απ' την αρχή στο σκισμένο καλσόν κι ας έμεινε, φαινομενικά, πίσω μια εικόνα - καμιά εικόνα δεν ξεμένει της ζωής, κι αν κάπου σκαλώνουν νότες, είναι που θα τρέξουν οι χείμαρροι. νομοτέλεια.
και τέλος, η πορεία συνεχίζει την αποστολή της.
το πέμπτο μου αυτό βιβλίο είναι αφιερωμένο στην Μεγάλη Ποιήτρια της ψυχής μου, την Κατερίνα Γώγου.

**Πατεράκη Ευαγγελία κι αμετανόητα Προμηθεύς Πυρφόρος**


Προλογίζει η Μαρία Ροδοπούλου:
"Η ανατρεπτική Ευαγγελία Πατεράκη επιστρέφει στον έντυπο χώρο με μια καινούργια 'εκρηκτική" ποιητική συλλογή. Φλογοβόλες λέξεις, επώδυνες έννοιες και στο σύνολό της μια γραφή που προκαλεί και ξεσκεπάζει. Η ποίηση της Ε. Πατεράκη δεν έχει σκιές, δεν έχει διακοσμητικά χάδια και δεν είναι 'ευπώλητη'. Σίγουρα δεν 'χωνεύεται' εύκολα από τα αδύναμα στομάχια των μικροαστών. Είναι η ποίηση που μιλάει έξω από τα δόντια χωρίς να αποζητά την αποδοχή ή την επιδοκιμασία.
Η ποιήτρια τολμάει την αυτοέκδοση σε μία εποχή που όλοι ψάχνουν απεγνωσμένα την 'στέγη' έστω και με ακριβό αντίτιμο. Σε λίγες μέρες η επαναστατική πένα της Ευαγγελίας στα βιβλιοπωλεία. Μόνο για αναγνώστες που δεν φοβούνται την ανατροπή και τους χαμένους, για πάντα, πόντους στο ‘σκισμένο καλσόν’ τους."

Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2014

αερικά

  
σκουριασμένα τσεκούρια στις σάρκες μας διοικούν τα μυαλά μας.
σάπισαν οι σάρκες.
φρίττει ο χρόνος. μας αφήνει πίσω. στη λήθη η κραυγή.
εξ αέρος ρίψεις κρατικής μαλακίας. με πατινάζ στο χάος.
αηδία οι θεωρίες στους τόμους. μπλεχτήκαμε στα κόμματα με άνω την τελεία. και
τα αποσιωπητικά, μας μαστούρωσαν. χρονοβόρες οι παραισθήσεις μας, και πιάσαμε χορούς. στραγγίξαμε χοροί κι αποθανατιστήκαμε καρνάβαλοι.
το παιδί μας, μεγάλωσε. μας φτύνει τη φυλακή του κατάμουτρα. ξεχάσαμε την απεργία, και το παιδί το κρεμάσαμε σε ερείπια πόλης βιασμένης. βομβαρδιστικά στο πιάνο της ψυχικής μας ελίτ- αποπνικτική δυσωδία. με κορδέλες, για εγκαινίαση του βούρκου μας.
το παιδί μας σαλπάρει. καπετάνιος του είναι του, γρατσουνίζοντας το λίγο μας φαγητό μπαγιάτικο. τότες που ο πιανίστας - καρδιά μας, προδόθηκε απ' το διχασμένο μας εαυτό.
το παιδί, άντρας, ε;! το βλέπεις; το παιδί άντρας!

Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2014

Άναρχα


ονομάζομαι Αναρχικός, και είμαι ο τρόμος της Αδικίας τους.

η Σταύρωσή μου, από καταβολής κόσμου, για να θαφτεί η Αλήθεια ότι εν Αναρχία Εποίησεν Άναρχος Ποιητής.

είμαι Αναρχικός, και άναρχα πράττω, διατηρώντας υπόγεια ρεύματα συντριβής της απιστίας τους.

ο θάνατός μου, σε δημόσια θέα, για τα βατικανά στρατόπεδα συγκέντρωσης στην εν τάξει αταξία τους.


*σε κάθε ελεύθερο πνεύμα.

Προμηθεύς Πυρφόρος