Παρασκευή 17 Απριλίου 2015

τ' ονείρου
















Κι άλλωστε, τι είναι το Όνειρο; μονάχα μια γενναία ματιά, ένα κλικ βλέμματος μιας νύχτας σ' ένα φεγγάρι κρυμμένο στα σύννεφα.
/ αντικατοπτρισμός θανάτου σε μήτρα υγρή,
και φιλί ζωής, στο γεμάτο βαγόνι, τρένου εν δράσει, με στύση καημού των σταθμών στα δάση των σπασμών._

Δευτέρα 13 Απριλίου 2015

δεν είπε ποτέ..
























Παρφουμάρομαι φλιτ –
παιδικό μνήμα
στον πανάγριο τάφο του εγκεφάλου μου
Στην καρδιά του λυγμού
ξεσκισμένα βράδια οι μέρες.
Στο χιονιά των νημάτων μου –
να κόβω μαχαίρι τα νήματα
και να γλύφω καρφιά.
Ό,τι θυμάμαι  - τατού η μάνα στη φωτιά μου.
Τη θυμάμαι, δαγκώνοντας δάχτυλα.
Μ’ ακρωτηριασμένες παλάμες
σηκώνομαι σε μαύρο φυλαχτό
Σάρκινες φωνές – οι στριγκλιές των αινιγμάτων μου.
Δε σας πίστεψα ποτέ εσάς που ανοίξατε πύλες –
διαρρήξατε το θάνατό μου, κι έχω να περάσω γκρεμό.
Τατού η μάνα το χώμα μου –
Και δεν είπε, να πάρει.. -!-, δεν είπε, να πάρει.., τίποτα.
Τίποτα όμως..!
…κι οι πύλες, έφραξαν, για πάντα,
παραμένοντας, εγώ, τοκετός
στου δακρύου το ολόγραμμα._

Πέμπτη 9 Απριλίου 2015

τέσσερα λεπτά














τέσσερα τα σημεία - λεπτά σε σπασμένους ορίζοντες. γυναίκα η ανάσταση, κι ο σταυρός γυναίκα. δόντια - καρφιά. σκισμένη η σάρκα. δηλητήριο αίμα στα πλήκτρα των χειλιών. τρέμουν τα δάχτυλα στην ταφή της σιωπής.
με μισείς; προπατορικές λατρείες τα νύχια στα μάτια, και κόλαση του παράδεισου η άνοιξη - κλειστή καρδιά κάτω απ' το τραπέζι. πάνω αμηχανία βλεμμάτων, στο σταυρό κατευθείαν. στα ίσια των ηδονών. το δέρμα της αρχής. τετέλεσθαι στο πέλμα των εποχών, με παραμονές σε χρόνους κεραυνών. δίχως αλεξίσφαιρα. προφυλακτήρες διαλυμένοι τα τηλέφωνα. με μισείς στο τέσσερα. στο μηδέν με σκάβεις. τα τριαντάφυλλα, όμορφα που γεμίζουν το στήθος σου -!- αίμα η βροχή - αρχέγονη πάθος. το φιλί - δαγκωμένα χέρια τα φιλιά. οι λέξεις προδίνουν. οι λέξεις μόνο. σπάσε το ποίημα -!- γαμημένοι ποιητές, που λουφάξαμε στα ψέματα..!