η Γνώση

 

Όλοι είδαν πληγές.

Αίμα αβάσταχτο το δράμα και

σπάραξαν.

Μόνο η πόρνη είδε το γάλα,

που έρρεε απ' τις οπές

των πολλαπλών ματιών

Κι ο προδότης έβλεπε, με μια

αχτίδα Ήλιου στο αριστερό αυτί. Δεν είχαν χρόνο και οι δυο τους. Γρηγόρεψαν να τον συναντήσουν,

παίρνοντας όλες τις πέτρες του κόσμου

στις ματωμένες ράχες τους. _

"Δεύρο έξω"

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Δεν έβγαλε τις εφημερίδες απ' τα παράθυρα. Δεν άναψε τη λάμπα. Στην πόρτα έσυρε τη ραπτομηχανή που στένευε τα ρούχα της. Στένεψε το σπίτι τώρα. Μέτρησε τα λεπτά της δάχτυλα, τις σταγόνες των ματιών της. Άπλωσε φυλλωσιές στο σκοτάδι της και, είπε, πέθανε. Όταν άκουσε το "δεύρο έξω", ανέμενε την κρίση της. Όταν το άκουσε ξανά, έσπασε τις πέτρες της - τις έκανε σκόνη και νόμισε πως τυφλώθηκε. Στο τρίτο "δεύρο έξω" έραψε το κουκούλι της και φώλιασε. Λίγο πριν βραδυάσει έγινε σεισμός. Απ' τα θεμέλια του στενού της σπιτιού, μια πεταλούδα φτερούγισε και χαμογέλασε. "Μια ωραία πετραλούδα, σ' ένα δάσος μια φορά", ψιθύρισε. Απ' τα μάτια της έσταξε γάλα κι όλα τα μέσα της φανερώθηκαν σε φως γαλανό. _

*στη μάνα μου

Παύση

 

Στους τρεις Αγγέλους - Τζωρτζίνα, Μαλένα και Ίριδα

"Παύση"

Κι όμως,

η ροή παύει

Η σάρκα υποχωρεί

Το αίμα σκοινιάζει μαύρο

Η φύση ξαφνιάζεται

και πανιάζει

για λίγα δευτερόλεπτα,

ως να παρασταθεί στην αγρύπνια των θανάτων

Τα νεκρά παιδιά -

καράβια των ουρανών -

την ώρα που παύουν κι οι ουρανοί

Που παύουν τα παιχνίδια

Που οι κούκλες σπάνε τους τοίχους

Που οι κούκλες σπάνε στους τοίχους

Κι οι γκαζές πέφτουν σε γκρεμνά θυμωμένα

Που η σάρκα υποχωρεί

μαζί με τις γειτονιές,

μαζί με τα ακροατήρια και τους θαμώνες

στα ξελιγωμένα χιλιόμετρα των θεάτρων

Που δίπλα τα πάρκα βρωμάνε βενζίνη

και φτηνές συνεντεύξεις με ιώδια και ορούς

Που το αίμα παγώνει

και "κλικ" το κλείστρο

η ανοιχτή πληγή

η στιγμή παγώνει

Μύρια πουλιά αποθανατίστηκαν

καρφωμένα απ' τη βουή της σιωπής -

την ομερτά του θανάτου -

στο νεκροτομείο μιας παραλλαγής δικαίωσης,

πως τάχα μου τίποτα δεν υποχώρησε

και τίποτα δεν παύει.

..... Και το παιχνίδι των παιδιών

πληρωμένο σκηνικό

στο πρώτο άρμα

το θλιβερό παιχνίδι

του βασιλιά καρνάβαλου

αποκριές στην πόλη

που έπαυσε η ροή

και τίποτα δηλαδή

δεν συνεχίζεται._