Πέμπτη 23 Αυγούστου 2012

υπνοβασίες



Το βράδυ γλίστρησα  σκιές
Αγιάτρευτους τόπους
Ρωγμές γαντζωμένους
Σε πέτρινους ήλιους
Που μόνο αποκάλυψη
Μπορεί να θερίσει
Καθώς στήθη κοριτσιών
Τρυπούν τ’ αναπόφευκτο
Βυθιζόμενο όραμα
Σε ιδρωμένη σάρκα γλώσσας
Να οργώνει  το χάος
Μες σε φιλιά –
Του ύπνου μυστικά –
Που χιονίζει μέρα καλοκαιριού,
Για ν’ ανατρέψει τη φύση
Που χιονίζει μάτια
Που Εραστές μπορούν να διακρίνουν
και
Βροντούν πόθους
Σα να χτυπούν οι χορδές
Του στήθους που θέλει να πιεί
Ουρανούς
Από ναυαγούς που αποδήμησαν
Να μην αφήσουν τ’ αχνάρια τους
Να τσακιστούν σε μια οπή της  στιγμής.
Σου είπα -;-
Οι άνθρωποι από αιώνες
Έχουν τσακιστεί
Επικίνδυνοι συνήθειες, επιρρεπείς χαλάσματα
Κι ύποπτοι οργασμοί
Είναι λεπτά που χιονίζει αναστήματα κι
Αλκοόλ σε χαλάζι ακόμη πετάει
Τρυπάει στέγες –
Όλο στέγες που χάνεσαι
Και τρέχεις ξυπόλητος
Ν’ αναστηθείς, ή
Να σωθείς
Από τη λάβα που λαχανιάζει
Πάνω απ’ τις εποχές
Δεν έχει ποτέ καλοκαίρια σιγής
Πυρωμένα φιλιά μονάχα
«Άδραξέ τα!»
Θεά μου
Στάθηκα πάντα στ’ ανεξάντλητο
Μάθε μου να μπουσουλάω -!-
Κι αν κάπως μοιράσεις τα δώρα σου
Άφησέ μου την τρίαινα
Έχω να πετάξω πολύ
. Φύλλα νοτιά νοστάλγησα.
Κι έχω
Ν’ αρμενίσω φωτιά. Φίλησέ με και
άπλωσέ μου
φεγγάρι να χιονίζει πολύ -!-.. ______________________του Προμηθέα Πυρφόρου_______ αφιερωμένο

Τρίτη 21 Αυγούστου 2012

κάλεσμα


Σε διανύω ομίχλη
Πάνω από λαίμαργα σπλάχνα.
Σου εκτοξεύομαι δίνη.
Σε σκίζω θάλασσα
Κομμάτι βράχου
Που έσπασε το κύμα σου,
Με μια ματιά.
Με παίρνεις αυλό
Σε χείλη αρμυρά.
Αφήνεσαι και
Μας κυλάς.

Κάπου τα στάχια
Μας μαρτυρούν στους ανέμους
Ξαπλώνουν τα μαλλιά τους οι άνεμοι
Και το χώμα φτερουγίζει όναρ.
Είναι οι νύχτες
Που θροΐζουν άπειρο ∞___________

αφιερωμένο_______

Δευτέρα 20 Αυγούστου 2012

κάπου υπάρχει..



Εκεί που τέλειωναν τα καλοκαίρια
Σεισμόπληκτοι ίσκιοι
Ξέθαψαν ιστούς αράχνης –
Μυαλά σε αποσύνθεση, που
Είπαν φιλιά και
Βρέθηκαν πτώσεις –
Διαταραγμένοι δαίμονες π’
Αποποιούνται αστερισμούς
Πτώσεις σε βάλτους
Οσμές αποστροφής
Παραπληγικές συνήθειες
Μόνα καλοκαίρια
Κι εθελούσιες έξοδοι
Λίγο πριν τ’ αδιέξοδο
Στων τρομαχτικών σκοπέλων
Που σ’ ανάβουν και λιώνεις
Και μένεις να σεργιανάς άδειος
Από το
Κινητό μπουρδέλο
Ιερόδουλων ψυχών
Περιφερόμενων τενεκέδων

Να χειμωνιάσει θέλω -!-
Να θαμπώσει η μνήμη
Εκεί να γράψω «σ’ αγαπώ»
Να μαυρίσω ξανά το δέρμα
Με ήλιο της δικιάς μου εποχής
Ν’ αφήσω ίχνη βαριά στα λασπωμένα
Έχω έναν στίχο ακόμη. Νιώθω ακόμη.
Κορίτσι μέσα στη βροχή
Θα ζωγραφίσω κι απόψε.
Η πληγή ας
στάζει κεραυνούς που
κουράστηκαν στις στύσεις τους.

Ονειρέψου ψυχή μου -!-
Κάπου υπάρχει μι’ αγάπη
Για τους Εραστές
Των φεγγαριών. ______________της Ιωάννας

Παρασκευή 10 Αυγούστου 2012

νύχτες δίχως στέγαστρα


Πέφτουν οι ησυχίες στο νιπτήρα - νεροποντή στιγμών προδομένων
με "ίσως" και πάλης "μπορεί" - ολυμπιακό άθλημα διαχρονικών διλημμάτων
"Ν' αγαπάς" μπορεί -;-
Δακρύζουν τ' αλφάδια μου στα επικίνδυνα χρωματιστά μηνύματα
Δεν θέλεις να χάνεις τον Ίσκιο..
Πόσο ξάπλωσες στη γωνιά του -;-
Η αλήθεια είναι ότι τον βολεύεις πάντα στα μέτρα σου
Κι εγώ δεν έχω σταθμά - σταθμούς μονάχα άνευ καλοκαιρίας
Σταματώ εντέλει να ρωτώ. Τα ρητά πέθαναν ανάμεσα στις αμφιβολίες. Πνίγονται τ' ασύνορα πάντα στα βιασμένα φώτα. Γι' αυτό ερωτεύομαι μονίμως Νύχτες.
……………………….
όταν θα δεις το φεγγάρι κρεμασμένο στη βουλή των αχρείων
εσύ θα ξέρεις..
εκρηκτικός μηχανισμός ο Στίχος, που αρνήθηκε να μπουκωθεί το βούρκο κι αντάρτεψε μονάχος

Τρίτη 7 Αυγούστου 2012

Κάθε φορά


θυμήθηκα την περιπέτεια / την απρόβλεπτη γκριμάτσα / τολμηρές τρικυμίες / τον απόπλου της γλώσσας θυμήθηκα - δίχως οράματα / να τρυπούν τα ασυνήθη τις θάλασσες – ξαφνιάσματα νερών / κι ανισορροπίες / …Έτσι, σ’ ακολουθώ με βροντές σιωπών – υπόγειος χείμαρρος /..τρέμω τρέχοντας ανατριχίλες / πρώτα ξανά και / σαν τα πρώτα / εκπλήξεις στις καταλήξεις / συννεφιασμένων υπογραφών σου / Σε θέλω για/ το καμάκωμα της νύχτας / στους ιριδισμούς των πεταγμάτων σου – πώς ανόθευτα φιλιά ιχνηλατούν τα φιλιά μου -;- / Σε παίρνω για το μικρό, γενναίο σου λυγμό στα γέρματα των φεγγαριών / Εξορύκτης γίνομαι των μαγικών σου επεισοδίων../ και σου χαρίζω επανάσταση / στα ναρκωμένα παγκάκια / ξελιγωμένων οδών... / Θα στάξω καινούργια αστέρια / στους ίσκιους του κορμιού - μες στο μυαλό σου να λάμψει η λάμψη / αφού μπορώ / κι εξοστρακίζομαι / από τους κύκλους τους αδιέξοδους και σε κρατώ αεροπλάνο πολεμικό / αρχέγονων μαχών κι / αέναων κατακλυσμών./ Στα χείλη της νύχτας μας / τα χείλη μας / διψούν αποφάσεις Στιγμών ..

τα ξύλα να τρίζουν στα τζάκια...
τα κάστανα να θυμούνται τη ζέστη την πολύτιμη των ανθρώπων..
οι ήχοι να συνταιριάζονται σε ζωή..

κι έξω
ας βρέχει 
γράμματα
(αφιερώνομαι..)