Σε διανύω ομίχλη
Πάνω από λαίμαργα σπλάχνα.
Σου εκτοξεύομαι δίνη.
Σε σκίζω θάλασσα
Κομμάτι βράχου
Που έσπασε το κύμα σου,
Με μια ματιά.
Με παίρνεις αυλό
Σε χείλη αρμυρά.
Αφήνεσαι και
Μας κυλάς.
Κάπου τα στάχια
Μας μαρτυρούν στους ανέμους
Ξαπλώνουν τα μαλλιά τους οι άνεμοι
Και το χώμα φτερουγίζει όναρ.
Είναι οι νύχτες
Που θροΐζουν άπειρο ∞___________
