θυμήθηκα την περιπέτεια / την απρόβλεπτη γκριμάτσα / τολμηρές τρικυμίες / τον απόπλου της γλώσσας θυμήθηκα - δίχως οράματα / να τρυπούν τα ασυνήθη τις θάλασσες – ξαφνιάσματα νερών / κι ανισορροπίες / …Έτσι, σ’ ακολουθώ με βροντές σιωπών – υπόγειος χείμαρρος /..τρέμω τρέχοντας ανατριχίλες / πρώτα ξανά και / σαν τα πρώτα / εκπλήξεις στις καταλήξεις / συννεφιασμένων υπογραφών σου / Σε θέλω για/ το καμάκωμα της νύχτας / στους ιριδισμούς των πεταγμάτων σου – πώς ανόθευτα φιλιά ιχνηλατούν τα φιλιά μου -;- / Σε παίρνω για το μικρό, γενναίο σου λυγμό στα γέρματα των φεγγαριών / Εξορύκτης γίνομαι των μαγικών σου επεισοδίων../ και σου χαρίζω επανάσταση / στα ναρκωμένα παγκάκια / ξελιγωμένων οδών... / Θα στάξω καινούργια αστέρια / στους ίσκιους του κορμιού - μες στο μυαλό σου να λάμψει η λάμψη / αφού μπορώ / κι εξοστρακίζομαι / από τους κύκλους τους αδιέξοδους και σε κρατώ αεροπλάνο πολεμικό / αρχέγονων μαχών κι / αέναων κατακλυσμών./ Στα χείλη της νύχτας μας / τα χείλη μας / διψούν αποφάσεις Στιγμών ..
τα ξύλα να τρίζουν στα τζάκια... τα κάστανα να θυμούνται τη ζέστη την πολύτιμη των ανθρώπων.. οι ήχοι να συνταιριάζονται σε ζωή..
