Τρίτη 7 Αυγούστου 2012

Κάθε φορά


θυμήθηκα την περιπέτεια / την απρόβλεπτη γκριμάτσα / τολμηρές τρικυμίες / τον απόπλου της γλώσσας θυμήθηκα - δίχως οράματα / να τρυπούν τα ασυνήθη τις θάλασσες – ξαφνιάσματα νερών / κι ανισορροπίες / …Έτσι, σ’ ακολουθώ με βροντές σιωπών – υπόγειος χείμαρρος /..τρέμω τρέχοντας ανατριχίλες / πρώτα ξανά και / σαν τα πρώτα / εκπλήξεις στις καταλήξεις / συννεφιασμένων υπογραφών σου / Σε θέλω για/ το καμάκωμα της νύχτας / στους ιριδισμούς των πεταγμάτων σου – πώς ανόθευτα φιλιά ιχνηλατούν τα φιλιά μου -;- / Σε παίρνω για το μικρό, γενναίο σου λυγμό στα γέρματα των φεγγαριών / Εξορύκτης γίνομαι των μαγικών σου επεισοδίων../ και σου χαρίζω επανάσταση / στα ναρκωμένα παγκάκια / ξελιγωμένων οδών... / Θα στάξω καινούργια αστέρια / στους ίσκιους του κορμιού - μες στο μυαλό σου να λάμψει η λάμψη / αφού μπορώ / κι εξοστρακίζομαι / από τους κύκλους τους αδιέξοδους και σε κρατώ αεροπλάνο πολεμικό / αρχέγονων μαχών κι / αέναων κατακλυσμών./ Στα χείλη της νύχτας μας / τα χείλη μας / διψούν αποφάσεις Στιγμών ..

τα ξύλα να τρίζουν στα τζάκια...
τα κάστανα να θυμούνται τη ζέστη την πολύτιμη των ανθρώπων..
οι ήχοι να συνταιριάζονται σε ζωή..

κι έξω
ας βρέχει 
γράμματα
(αφιερώνομαι..)