κάτι φτερά π' αδημονούν να χαϊδέψουν την τυρράγνια μου / ο ύπνος πυροβατεί / οι γυναίκες του λάθους εγείρονται εν ώρα μεσάνυχτα / δαγκώνω τα χείλη μου - ματώνω ανάγκες / με μαγκωμένα χτυποκάρδια, πάλι βόλτες στο φεγγάρι. / μου την πέφτουν εφιάλτες και χάνεται το φεγγάρι / τραβηγμένα μαλλιά τα κύματα κι / η θάλασσα πουτάνα / στήθηκε πάλι στα στενά / όλα τα έπιασε δικά της και / με πίνει. / την πίνω λαίμαργα κι/ ένα ακόμα καλοκαίρι.. / η άμμος ακίνητη πετρώνει. / πώς είναι τάχα μου οι ζωντανοί -;- / σαμποτάζ στην ομίχλη -;- / δεν έρχεσαι. μάλλον άδειασες από οδούς. / Η ποιότητα αλλοτριώνεται κι οι εικόνες σκύβουν. Είναι λάφυρα οι κραυγές όταν μ' έσκιζαν τα πάθη. Η αυλαία κατέρρευσε.
