Κυριακή 29 Μαρτίου 2015

ένα αλάνι














Όταν μιλάς κατηγορώ για πολυτεχνεία,
να ξεπλένεις τη γλώσσα σου

η τύφλα της υποταγής σου, σε σαπίζει ανώνυμο κρέας
Εκείνα τα πολυτεχνεία, με τις ματωμένες βαφές

κι ετούτα, με τα μαυρισμένα σινιάλα,
σε προειδοποιούν προς κατεδάφιση, λένε οι γραφές.
αλλά..πού...εσύ...-;-
Με ρωτάς για το όνομά μου, το μπόι, τα μαλλιά μου, λες
να με προξενέψεις στο άδειο σου
"Τίποτα", σου απαντώ. "Τίποτα με λένε".
"Τίποτα" δηλώνω και στους δελτάδες
στα κυνηγητά τους στην πόλη μου
κι έξω απ’ τις αμυγδαλέζες που μ’ έπνιξαν στα χημικά
«Τίποτα» τους έδειξα ταυτότητα
Στις τρίτου τύπου φυλακές, «Τίποτα»,
είπα για το φύλο μου

κι ας είναι Άνοιξη, μου λένε,
φύλλα δεν έπιασαν τα δέντρα

και τα σκυλιά τα βράδια κλαίνε στις βροχές.

Στη διαπραγμάτευσή τους με το θάνατό μου,
η ζωή μου ξελιγώνεται στην πείνα
και δεν μπορώ να ανταλλάσσω τραγουδάκια από τα inbox
όταν οι γκόμενες χαλβαδιάζονται προς έμπνευση άνθισης
ούτε μοστράρομαι φιγούρα με ηλίου, και
ποια χαρά γκαζιάς να μοιραστώ;
Κι άκου..: «αν σου χαλάω το χάλι, σπάσε! Έτσι απλά και χύμα: Σπάσε!»
και «Τίποτα», σου λέω. «Του ιι π οοο τα ααα!»
α!!!! κοίτα μη σου σπάσουν και τ’ αυγά,
αφού το καλσόν σου το ξέσκισες τελικά

*ένα Αλάνι απ’ το λιμάνι. Εγώ. Να θυμάσαι το λιμάνι -!-*

Τετάρτη 25 Μαρτίου 2015

μεθυσμένα τα μυστικά



















 
άδηλα πρόσωπα
/ στην υποψία του αιώνα, χαμός στα πεζοδρόμια /
στο φεγγάρι του νόστου
/ υπεραστικές διαδρομές σαρκοβόρες χειλιών /
ματωμένα φτερά
/ γενναιότητα διαχρονική να θηλάζω απών /
στεγνώνουν τα μάτια
όταν αγριεύει η καρδιά
/ ερωτεύσιμες οι βροχές όταν αδειάζουν τις εποχές μας στις μνήμες /
τι κι αν κύλησε το μπλε στα βαθιά -;-
πάντα το ξίφος καρφώνει αστέρια
μέσα σε περιστατικά που ξέφυγαν τον ξαφνικό -
θάνατος ή έρωτας..; ένας ο λυγμός
πορεία στη στάση του τρένου που ενδέχεται -
καθορισμένη ώρα
πυξίδα ώρα -
κοτσίδα κοριτσιού που ξέχασε να μεγαλώσει
αφού έσταξαν τα ύδατα κόκκινο στο στήθος του
σκίζε χρώματα Εσύ! σκιρτούν οι αισθήσεις,...,... ______________ 25/03/2015, κι 
η ώρα δείχνει φεγγάρια στα βάθη

Σάββατο 21 Μαρτίου 2015

του Γιάννη...

















κι αφού ξέμπλεξε με όλους τους φόνους ο Γιάννης μέτρησε τους νεκρούς του:
ένας ο Γιάννης,...,Γιάννης κάργα.
ύστερα, μπήκε στον τάφο του. τράβηξε και το σύρτη από μέσα, να μην έχει εποχές.

Τρίτη 3 Μαρτίου 2015

πολιτικές κουβέντες























Πουλιώμαστε, καθημερινά, όπως σκύβουμε, να μαζέψουμε ραδίκια.
μας ξεπουλάνε μαζί με τα ραδίκια.
κουβέντες λαϊκής τα παράθυρα στις τηλεοράσεις,
και της νύχτας κουβέντες, στα αλισβερίσια των νονών.
τέρμα τα τετράμηνα, τα σαράντα, τα εξάμηνα, οι παρατάσεις.
απ' τα μνημόσυνα απέχω - παραβιάζονται τα ήθη,
και τα έθιμα, μόνο εκδουλεύσεις είναι παρακατιανές
οικογενειακές μαστροπείες. οικογενειακή δυστυχία όπου υπήρξα
αναδυόμενος αστέρας του πεζοδρομίου  και
των νεκροταφείων μετά τα μεσάνυχτα,
που δεν έχω ανάγκη τη δεή,
γιατί τα πρωινά, οι άνοιες γεννούν παραφιλολογία
και τρύπες πολλές στους παλμούς της καρδιάς.
Την ώρα που θα με ουρλιάζεις ψεύτη
θυμήσου ότι κατέρρευσες, γυρεύοντας τράγο
για αποπομπή, και τα νύχια μου δεν έχουν γλώσσα να σου βγάλουν,
μόνο ξύνομαι και ξύνομαι, μέχρι που γδέρνω το μυαλό
και στάζουν οι στάχτες μου στην αυλή σου -
έτσι δε χιόνισε ποτέ στην οικουμένη
και το σύμπαν φυλλορροεί ανάμεσα λαϊκής, κι
"όταν θα πας κυρά μου στο παζάρι",
που είναι μέρα ανήμερη, στα μπαράκια με
την τσόντα στο μάτι μέρα ισχνή
στο σου λείπω με τα τεκνά αγκαζέ που παραμυθιάζεσαι.
πολιτικές κουβέντες αισθησιασμού
με όμικρον και όλα τα γράμματα της ιστορίας, ακόμη και με
αποποιήματα που μασκαρεύτηκες δόξα γιορτής.
Ένα κουβάρι οι θελήσεις σου, και
τα χόρτα κλωστές μπλεγμένες στο λαιμό σου
καθώς πνίγεσαι στη λαιμαργία της βολής σου. _