Χούντα ήταν και δεν πέρασε. Έγινε πιο βαθιά. Άπλωσε ρίζες. Πίσω από τις ηλιόλουστες βιτρίνες μαγειρεύει ιδέες, έννοιες, λέξεις, πολιτισμούς, ρεύματα και κάνει κρύο. Φτιάχνει τσίρκο, παρελάσεις χρωμάτων, γιορτές δημοκρατιών, διαφάνειας και αξιοκρατίας. Μοιράζει παραμορφωτικά γυαλιά προσώπου και καθρέπτες. Γεννά χειροκροτητές και ψηφοφόρους. Ένα γλεντοκόπι ιδεολογιών, έγνοιας και πρόνοιας. Γεννά μαριονέτες, ανοιγοκλείνει θέατρα, σκοτώνει με δόσεις εξευγενισμένες. Επιστημονικά εξελιγμένοι δούλοι, δίποδα οπαδοί και κουλτουριάρηδες ανθρωπιστές εκδίδουμε τα χάλια μας και πως θα φάει ο ένας τον άλλον τρώμε τα κομμάτια μας. Κάποιες φορές, βράδυ, ακούγονται πνιχτοί λυγμοί. Πετάγονται τα σκυλιά και γρυλίζουν. Στους οικόσιτους θρήνους, κάπου κάποτε, στέκονται προσοχή τα σκυλιά._
