Πότε θα κελαηδήσουν τα πουλιά;
Κι οι παπαρούνες σ’ άσπρο χαλί
θέλω να γεννήσουν το χαμόγελο.
Εκεί,
στο σκαλοπάτι της σιωπής,
που σ’ ερωτεύτηκα ζωή,
η Σαλώμη χόρεψε τον ύστατο χορό της.
Κι ύστερα,
ζήτησε ν’ αφανιστεί το σύμπαν.
Κι επειδή οι θεατές της είχαν ξελογιαστεί,
μαχαίρωσαν το όνειρο.
Και σα για να ξεπλύνουν τα κουρέλια τους,
έχτισαν πέτρινους τάφους
κι έθαψαν πλουσιοπάροχα
τα σκόρπια μέλη του αέρινου ψίθυρου,
το βράδυ,
στο δάσος.
Κι η Σαλώμη ξεψύχησε…
