Λαξεύω τη φωνή μου,
τις νύχτες,
σε κοιμητήρια συνειδήσεων
Τότε που τα αγρίμια
ουρλιάζουν σπαραχτικά -
για τροφή
για αίμα διψούν
Ικετεύω
γι' ανάσταση νεκρών
προκαλώντας οργή
στο σιωπητήριο
Πριονίζω τα δέντρα
τα πανύψηλα της αιωνιότητας
Ξεθάβω αντάρτες ρυθμούς
να ξαγρυπνήσω το φεγγάρι
να μη τελέψει το φως
Να προλάβω θέλω,
να προλάβουμε
πριν την Αυγή,
να οργανώσουμε την αταξία
στην πόρνη τάξη
των ημερών μας
