Οι καρδιές των λουλουδιών
πλάθουν μια καινούργια ιστορία.
Στα φίλτρα των χρωμάτων τους
ρίχνουν τη μαγική τους σκόνη
κι ερεθίζουν
δυο μάτια ορθάνοιχτα
π’ απειλούν την αγνότητα.
Στην ψυχή μου
το γλαροπούλι
τ σ α κ ί ζ ε τ α ι
κι ένας άσπλαχνος θεός
μοιράζει τυφλός
μες στα σκοτάδια
τα μόρια της καρδιάς του.
Αχ, δεν μπορώ την Άνοιξη
να νιώσω.
Τα ρίγη με ρίχνουν
σ’ απόκοσμες εξερευνήσεις.
Ταξιδιώτης
στις γαλάζιες ανταύγειες της βροχής
έξω απ’ τις πόρτες
των ανθρώπων.
Δεν στέγνωσαν ακόμη
τα φτερά μου.
