Όχι τώρα
Στη δύση του ήλιου
Στα ίχνη της νύχτας
Στο ξύπνημα των αστεριών
θα
ψηλαφίσω εγώ.
Ο ιχνηλάτης του έρωτα
Γωνιά γωνιά, στα μόρια μέσα,
θα φυσήξω πνοή μου,
αίμα μου κι ιδρώτα θα ποτίσω
Μολύβι η αφή μου,
δαχτυλικά αποτυπώματα
το μελάνι μου
Θα ρίξω φως το βλέμμα μου
ν' αποκαθηλώσω το φόβο
Σε άγνωστο τοπίο,
σ' άγνωρο κορμί
λέξεις μου...Λέξεις να χαράξω
μηνύματα αξιών
βυθών προσκλήσεις
για ταξίδια ασύλητα
με στεναγμούς παθών
έξω απ' τις πύλες της κόλασης
και λίγο πιο μέσα...Στην κόλαση
Να περπατήσω τη φωτιά
ξυπόλητη
Κι εκεί,
στο βάθος της νύχτας
εσύ,
να μου δωρίσεις
τον Παράδεισο
