Εδώ που οι Lyrical Punishment ραπάρουν...
στιχουργεί:
Ο Πύρινος
**********************************************
Αλκοολική Οπτασία
Της φαντασίας μου καρπός,
αιρετικός και παλαβός,
παραγγελιά δικιά μου,
ο τελευταίος μου χορός
του κακού ο ανθός
κάτω απ' το μάτι του νόμου
Κι ένα ποίημα, βγαλμένο
απ' τον κώδικα του δρόμου,
ευγενικό και βλάσφημο,
για κάποιους άσχημο,
στα μεθυσμένα μου νυχτέρια
ποτό θανάσιμο...
που μοιάζει αγκάθι
απ' της νυχτιάς τα βάθη
Πλάθει μύθους πολλούς
και ειναι μέσα μου ξυράφι
Μ' αίμα βάφει,
όσα μείναν ανεκπλήρωτα,
εφιάλτες και ονείρατα ανεξήγητα
Καμίνι που δε σβήνει,
τα σημάδια του αφήνει
Κατακρίνει
Για ό,τι έχει γίνει,
παίρνει ευθύνη
Αγρίμι...οργή φτύνει
Μια για πάντα
μαζί μου έχει ξεμείνει
Ένα βίαιο φιλί για καληνύχτα
και μια ευχή,
μια ενοχή βραδινή
και μια αγκαλιά φονική
Δεν έχει τέλος,
ούτε αρχή
είναι
μια αλήθεια γυμνή
ζει από ΄μένα
και εγώ από αυτή,
κάθε στιγμή,
σαν τη βροχή, που
πάντα σμίγει με το χώμα
Κι οι Ιούδες
δε μου κλείσανε το στόμα,
δεν πρόφτασαν
γι' αυτό κι οι μόνες μου πατρίδες
γεμάτες τρέλα και μανία
είναι σελίδες
Είναι η τρέλα κι η φωτιά
κράμα αλόγιστο
Φτιάχνουνε στίχο
το ερμαφρόδιτό σου κλάμα
Μονάχα τ' όνειρο
έχει το ακαταλόγιστο -
τραγούδι εξόριστο
που ΄χει πουτάνα μάνα
Μ' ακολουθούν τα λόγια μου
που πάλι φλέγονται
μπερδεύονται και ζουν
στην πιο αρρωστημένη φαντασία
Του κόσμου τα στοιχειά
όλα μαγεύονται
από της νύχτας
την αλκοολική οπτασία
************************************
Χάσματα Εποχών
Εδώ
στα χάσματα εποχών
μοιάζει ανάσταση νεκρών
σημαίνει τέλος
στην κυριαρχία των κτηνών
Το αποκάλεσες
ξεγύμνωμα ιερόδουλων ιδεολογιών
κι εγώ απλά -
τιμωρία ψευδών προφητών
Το ΄πες οργή,
το αποκάλεσες κατάρα,
ενώ εγώ
τη μεγαλύτερη του κόσμου αντάρα
Του έδωσα ψυχή και
μια ανάσα μου καυτή,
για να σκοτώσει,
ό, τι ενδώσει,
στης σιωπής τη φυλακή.
θα μιλάω
για μια ριζική αλλαγή
που περιμένω,
όσον καιρό θα το βαστώ
το γαμημένο πυρωμένο
Όταν τα χάνω,
είν' ένας λόγος παραπάνω
για να ζω,
αφού υπάρχουν άλλοι χίλιοι
να πεθάνω
Εδώ, στα χάσματα των εποχών
μείναμε μόνοι μας,
φωτιά η συντροφιά μας
και οι πόνοι μας
Νόμοι μας άγραφοι
οι στίχοι μας
αιμορραγούν
κι ένα περίσσεμα ζωής,
για την ψυχή μας,
θα κρατούν
Στα σημάδια των καιρών,
έργα τρανών εθνοφρουρών,
ζούμε μοντέρνες πομπηίες
των φτηνών, άνευ ηθών
Όμως, μάθετε
πως η ιστορία ξαναπλάθεται
Και στα συντρίμμια
από αλήτες γράφεται
............
Πόσο,
πόσο το θέλεις να φύγω;...
Αφού το ξέρεις
πως δεν έχω τύψεις
για να αποφύγω
Πόσα,
πόσα σου δώσαν
να με διώξεις,
επειδή δεν πατώ
στις γαμημένες σας μαζώξεις
Αν μετανοιώσεις,
εδώ στων εποχών τα χάσματα
θα το πληρώσεις με
θανατά τα μαύρα κλάματα -
συνταγματικά διατάγματα ανάστατα
Εκδιώξτε με
με νομικά σικιέ ξεράσματα
Κακά γεράματα,
το χάσμα οι αφέντες μεγαλώνουν,
σαν αθεράπευτος ιός
ρουφιάνοι ξεφυτρώνουν...
Στήνουν γιορτές,
κάνουν πομπές
στο βρώμικο θεό τους
Νεκρές φωνές, ξεδιάντροπες
κι ο φθόνος είναι βιός τους -
επικηρυγμένος και σαστισμένος, πλανεμένος
απ' τα πάντα προδωμένος μα...
δε στέκομαι σκυμμένος
Γι' αυτό σου λέω,
φτάνει μια ματιά σου
για να σκιάξεις
τα γαμημένα όργανα
της δημοσίας τάξης
Η βροχή, που έγινε χαλάζι,
δε τους νοιάζει
Κι ο σωρός
με τις τριακόσιες μαριονέτες
διατάζει
Δικάζει, όμως, ο χρόνος
πλουτοκράτορες φασίστες -
ανθρώπινες λερναίες ύδρες
που ΄χουν μαύρες λίστες
.............
Σάπια οράματα
καλά θα έκανες να με κοιτάς κατάματα
Μα εσύ πισώπλατα χτυπάς,
κι εγώ εγκαύματα
Μεσ' στο μυαλό σου
ηφαιστείου θυμιάματα
και τόνειρο δεν ακουμπάς.
Σιγά τα πράματα,
στις πληρωμένες τις ψυχές σας
κάνω ράμματα
Γίνομαι σφαίρα να σωθώ
και κάνεις τάματα
Εδώ,
στων εποχών τα χάσματα,
οι πόρνες στήσανε χορό
**********************************
Αιχμάλωτος Τιμωρίας Λυρικής
...............
Γεννιέμαι
απ' του φόβου σου την έκρηξη
Σου ΄χω φυλάξει
της ψυχής μου
και των στίχων μου τ' αγκάθια
Τρελαίνεσαι
και ζεις σε μια παραίσθηση
Είμαι χτικιό
που σου τυφλώνει τα μάτια
Στα χαρακώματα
ματώνω τη χαρά σου
Μαύρο φεγγάρι
και τέκνο της οργής...
Και...
θα με δεις εδώ
να καίγομαι μπροστά σου
είσαι αιχμάλωτος τιμωρίας λυρικής
