θα ΄μαι για πάντα
μια σπασμένη βεντάλια στα χέρια του δειλινού
Μπροστά σ' ένα κουτσό καβαλέτο
θα κιτρινίζω τη θλίψη μου
και θα κρύβω πίσω απ' το δάχτυλό μου
τη μεγάλη τρέλα του μυαλού μου
Μέσα σ' ένα πανουκλιασμένο καθεστώς
σύντομων απολαύσεων

Και τα μάτια μου
παράταιρα είναι
Το ΄να λίγο λίγο χύνεται
στη βρώμικη σφαίρα του καιρού
Και τ' άλλο ασάλευτα τουφεκίζεται
στη γη των οριζόντων.

Επικαλούμαι την ανάσταση
των ταραγμένων συνειδήσεων
Ξαφνική βροχή τ' απομεσήμερου
τρομάζει τις ζοφερές ανταύγειες της αμφιβολίας.
Διαβαίνει ο απέθαντος το μονοπάτι
της αιώνιας σφαγής
Θα ΄ναι τα σημάδια του
έκτακτα δελτία ειδήσεων
Συνουσίες σατανικές κι ανήλεες
Πεισματωμένες νεκροκεφαλές.
Σκίζω ορέξεις κι ανάβω φωτιές
Σπασμένοι καθρέφτες
χυδαία ουρλιαχτά και αίματα
Τυλίγουν το σώμα μου ερεθισμένα φίδια
ταυτόχρονα δαγκώνουν το πιο διψασμένο σημείο
στο βάθος του κορμιού μου.
Τότε ανοίγουν οι σάρκες μου
και χύνονται στην έρημο
κάτασπρα λάφυρα κάτω απ' τον ήλιο.