I Με γκουλουάζ αυθεντικό
και άφιλτρο
Στ' ακορντεόν κάποιος ρυθμός
τανγκό
Έξω το δείλι και τ' αγιάζει
τ' άσπλαχνο,
μέσα βραδιάζει και είμαι απών
Απών στους ρόλους-παρουσίες
των σκιών
στους τέσσερεις τους τοίχους μου
φαντάσματα ψυχών
Σεργιάνισμα ανυπόταχτο,
δίχως ρυθμό,
βουλιάζω παραδομένος
σε μονοπάτια παράνομων αχών
II ΜΑΓΕΜΕΝΟΣ ΑΥΛΟΣ
Έχεις απόψε
τους άνεμους κλειδώσει.
Πώς δεν δακρύζει
τώρα η βροχή;
Χαμήλωσες τη γη
λίγο πιο κάτω απ’ τον εαυτό σου
και λάτρεψες
ένα σπασμένο όστρακο
έξω απ’ τον πλανήτη.
Εγώ, δεν είχα φτάσει
ποτέ τα καλοκαίρια.
Εγώ, το χάραμα
γυρνούσα μοναχή.
Μαχαιρωμένα όνειρα
σταλμένα από τ’ αστέρια,
έτσι βουβά πνιγήκαμε
μεσ’ στη νεροποντή.
Τώρα ο χρόνος,
μαγεμένος αυλός,
πλαγιάζει μαζί σου.
Και θρυμματίζομαι αργά
μ’ ένα φιλί σου
στων παρανόμων των αγγέλων
το βραδυνό χορό.
