Τα κύτταρά μου
κατάπιναν τη σκόνη
κι έφερναν
την κοραλλένια όψη σου
σε γέφυρες
νοσταλγικού μυστηρίου
κι αναπετάριζαν
καθάρια τη λάγνα μορφή σου
σ’ απέραντους ουρανούς.
Κι όπως
τα πουλιά σεργιανούσαν στους κόσμους,
σεργιανούσες μαζί τους...
