Πρόβα θανάτου
εδώ που σιωπούν οι ψυχές
στα βήματα δαιμονισμένων φερέφωνων,
εδώ που τινάζω το μυαλό
στο γύψινο προσωπείο σου.
Αυτό το βράδυ
θα βρέξω το κορμί σου
με το σπέρμα μου.
Είναι νοτισμένη η ματιά σου.
Έρχομαι μόνος.
Δώσε μου το κορμί σου
να δημιουργήσω
και την άλλη ζωή.
Θα με πάρω μαζί μου
στην απέναντι όχθη.
Θα σκουπίσω το αίμα
απ’ του μαχαιριού την κόψη,
έτσι που,
τίποτ’ άλλο από μένα
μην πάρεις.
Μόνο να χάσεις
την πρόβα θανάτου.
Στην άλλη ζωή θα ταξιδέψω
με την ψυχή σπαρμένη
με κομμάτια σάρκας καμένης,
για να βρω τα πελάγη των ματιών σου
στους μύθους των αιώνων.
Τώρα,
χτυπιέται ο ποιητής
σε βράχια – εραστές ωκεάνιους!
Μπορώ να τρελάνω τις σειρήνες
με τα τραγούδια μου.
Μπορώ να θάψω το ψέμα, την πλάνη.
Μπορώ να λυγίσω το ατσάλι!
Εγώ φέρνω Επανάσταση!
Με παγίδευσαν. Ο νους μου• φίλος μοναχός.
Αν δραπετεύσεις, έλα!..