Μεγάλωνα αιώνες
την απουσία μου
Έπηζα,
βυζαίνοντας τον αντίχειρα
Πιπίλαγα καραμέλες,
έτσι απλά,
και τα βράδια βίαζα την ψυχή μου,
ώστε, όταν χαράξει
να φορέσω πάλι
τη μάσκα με το χαμόγελο
Εγώ, ο κομπάρσος των αιώνων,
δουλοπρεπής και ξεχασμένος
Ντροπή μου!...
