Είλωτες σακατεμένοι
Χαραγματιές βασάνων
στα κορμιά μας
Σφραγίδες κολασμένων
Μόνο τα μάτια μας ανέγγιχτα
να ξεθωριάζουν
της μέρας τα χαμόγελα
Αυτής της ερωμένης
που ακόμη δεν έγινε δικιά μας...
Μέσα απ' τους τέσσερεις τοίχους μου
γράφω ιστορία,
διαγράφοντας εντολές,
που σκιαγράφησαν τον εγκέφαλό μου.
Σκύβω ξανά
στους διαδρόμους της νύχτας
Εκεί που οργίζεται η ζωή
κι αποζητά τη λύτρωση
Πάλλομαι με ήχους ξεχασμένους
αλλά, γνώριμους
και το αίμα
ζεσταίνεται πάλι στις φλέβες μου
