Τι νύχτα κι απόψε...
Μαστουρωμένη πόρνη,
στα φτηνά σοκάκια
Μ' ένα περίστροφο στον κρόταφο
να μη λακίσει ο νους της
κι ονειρευτεί τ' αστέρια
Πνιγμένη νύχτα
στο πένθος της φθοράς
Δίχως φανούς,
δίχως πυξίδες,
κι όνειρα!
Μ' ένα περίστροφο ριπές
που σκίζουν σάρκα ανέραστη
Μαστρωποί,
προαγωγοί κι αποβράσματα
γλεντούν διεστραμμένα
με το κορμί του αύριο
Δολοφόνοι της νύχτας
και της μέρας φονιάδες
σαπίζουν αντίδραση
στη δημιουργία του χάους
Φοιτώ στο αιώνιο πένθος
έξω από μπουρδέλα
που έστησαν μασκοφόροι
Παιδεύομαι ν' αρμέξω μάχη
επιζόντων εραστών της αυγής
Οπλίζομαι
Οπλίζω πυγμή
αλάνθαστου στόχου
Να γκρεμίσω τείχη
σε ένδειξη σεβασμού
Αλλιώς,
πώς να σε ξανατραγουδήσω
φεγγάρι μου;
