Σάββατο 26 Ιουλίου 2014

σύνδεση πρωτόγονη

απόψε, ξημέρωσε αλλού. έμαθα, να μην κοιμάμαι τα βράδια, γυρεύοντας να μου μιλήσει ένα σκοτάδι, κι ετούτο το βράδυ, μου ξετύλιξε μια Νύχτα μοναδικά φανταστική. ανάμεσα σε υδρόβιες μουσικές και λέπια, μπόρεσα να συλλαβίσω το "Αααααααα" - μακρόσυρτα, μακρόσυρτο μαθητούδι στα μυστήρια που με περιβάλουν. σταθερά, κι υπεύθυνα, δίχως πηγαινέλα, στη ματιά μου. υπεύθυνα βαθιά το βλέμμα να εξηγώ, ακόμη και με σιωπές, τις σιωπές μου ή τ' αναφιλητά, ακόμη και τους κεραυνούς μου. όλα λοιπόν.
σ' αυτόν το γύρο, που κρεμάστηκε αγιάτρευτος φρίκη, σ' αυτόν το συφερτό , που σε κρεμά, δίχως έλεος, μ' έναν του εγωισμό και μια φοβία ανίδεου θεατή / επιφανειακά τα αισθήματά του - έλεγα κάποτε - τώρα, που μίλησα με τη μεγίστη Νύχτα μου, διδάχτηκα το στυγερό καμουτσίκι του: "δεν οίδε. δεν τολμά το σκεύος των ανθρώπων. κι η γυάλα, τους παρέχει μια επιφανειακή προστασία που νομίζουν ζωή".
εύκολα σε κρεμούν, όπως εύκολα σ’ αγαπούν και σε πετούν, για μια γυάλα. μα σαν σαλπάρω στα βαθιά, ίχνος σκοινιού δεν υπάρχει στο λαιμό μου. και βλέπω μύριους τους πνιγμένους - ξεχασμένους χρυσόψαρα σε ιατροδικαστικά μπουκάλια με θαλασσινό νερό, πίσω στην ακτή.

απόψε που ξημέρωσε, με βρήκε η Νύχτα αρμυρισμένο, με λέπια φτερά.
στα βαθιά, οίδα την πηγή των αισθήσεών μου. κρατάω φιλιά. οι ψαράδες συνεχίζουν ακόμη. εγώ συνεχίζω χαράσσοντας, κι ο ύπνος τώρα φλερτάρει με την αντοχή μου. μιλώ γράφοντας., και....πηγαίνω να περπατήσω το Όναρ, που δεν κλίνεται, για να μην πέσει σε γυάλα.

**Απ' τα πιο άγονα μέρη, η διακοπή μου οφείλεται στη μακρινή γραμμή των οριζόντων. κι η πτωτική σύνδεση οχλείται από τις φαινομενικές ανθρώπινες αποστάσεις. πόσο απατούν τα φαινόμενα….!»**

Κάσος, 26/07/2014 - ελεεινός ο Μήνας Ποίηση, κι άδικα φθονερός ο χρόνος του Κρόνου Αίμα.