Παρασκευή 29 Ιουνίου 2012

άτιτλα


Μην τους φοβάσαι
Τους νεκρούς
Γέφυρες στήνουν
Τους λιποτάκτες τρέμε -!-..

Παρασκευή 22 Ιουνίου 2012

άφιλτρες ώρες

Άφιλτρο Χρόνο καπνίζω.
Νομίζω του Κρόνου το φάντασμα καταρρέει στην επιμονή μου να καπνίζω ασταμάτητα.
Τόσο που άργησαν οι αισθήσεις να δρέψουν ορμή, ωρίμασαν  ωρολόγιον τοίχου οι ενωμένες παλάμες μου και κράτησαν την Πνοή. Απόψε έτρεξες λεπτοδείχτες. Σπάω αμπάρες στο σπίτι του Ίσκιου, να πεταρίσουν τα πτηνά των ουρανών για να διδάξουν το απροσδόκητο. Οι Σειρήνες τσαλακώνονται χάρτινες στη γενναιότητα του Βράχου να μουρμουρίζει Ιστορία. Επιμένω να λέω "δεν λογαριάζω τις φωτιές -!-" Επιμένω να Στέκω. Άφιλτρος εραστής σε καύτρα φιλιού κι ας χτες δεν ομολόγησες τα όνειρά σου..

Σάββατο 16 Ιουνίου 2012

η πόλις καίγεται




Δεν έχει τέρμα τούτο το βαρέλι.
Πνιγμό στη μούργα μονάχα.
Σβούρες φέρνεις στο θάνατο. Μυρίζει λάδια ο θάνατος και νόθους θεούς στα θλιβερά καντήλια των άδειων ΄κονοστασιών. Γέρασαν οι σημειώσεις για το μενού της ΄βδομάδας κι οι χρόνοι άπλυτοι πιλατεύουν σαρκάζοντας. Μας χλευάζω που λυγίσαμε τα πόδια για να ποτιστούμε σάλιο και σπέρμα - τυφλοί στα περβόλια.
Οι μέρες κόντυναν. Μας εγκατέλειψαν κι οι σκιές μας. Κανείς δε με κοιτάζει. Δε μας μιλούν τα βαπόρια. Δε μας αναγνωρίζουν τα θεριά.
Λύση το Χάος.  με γέρμα ποτισμένο χρώματα όλα από καταβολής Άναρχης,  που σου αλλοτρίωσαν λιβανίσματα και ύμνοι τιμωροί με μάσκα αγάπης.
Ακούω τρένα βραχνιασμένα - υπερσυμπαντικά ταξίδια ακούω έτοιμα ν' αναδυθούν στην πρώτη πολιορκία της βουλής. Αφήνω τη γνώση να τρέξει λαρύγγι χαλύβδινο - ήχοι πρωτόγονοι. Κάτι αστράφτει κάτω απ' τον τόμο της σάρκας μας. Λίγο ακόμη να αιμορραγήσουμε να πλυθεί η ζωή..Πονούν οι Δημιουργίες, δεν φοβάμαι τη γέννα. Ανάσες και ώθηση. Έρχεται η Αυγή.
Καλή αντάμωση -!- Θα με θυμηθείς αύριο στου τέλους την υπογραφή.

Πέμπτη 14 Ιουνίου 2012

τα μυστικά των αιώνων...

άλλη μια νύχτα.
Οι άθλιοι κρεμάστηκαν, τσιγάρα βρεγμένα ομίχλη, στα κάγκελα των δειλινών. Ξεχνάς να ζητάς. Είχες ζήσει - θυμάσαι - μια ζωή του παλιά πολύ, που ίσως / τούνελ αρχή και του όλου το τέλος.
Οι τρισάθλιοι, δαγκωμένα νέφη, που κατρακύλησαν σε κύματα ωκεάνια, και βυθίστηκαν πυρωμένη οργή σε ξώπορτα που τ' αρπάζει και βροντά - ερωτική απάτη, που ο άνεμος παίρνει τα πάντα στη σειρά κι ανάκατα. Θρήνος και κλείνει για πάντα τραντάζοντας το παραθύρι της - ρεκόρ σπασίματος σε μύρια θροϊσματα ξερόφυλλων / χείλια ραγισμένα από χειμώνα μοναδικά υπερφίαλο.
Κι έτσι που τα μιλώ - οι άθλιοι, οι τρισάθλιοι και λησμονώ. Δεν έχω βροχή να στήσω πανηγύρι στο μνήμα των συμβάντων. Χαράζω μια φλέβα και όλες και τρέχω σταγόνες το περίσσευμα πριν στερέψει το χαρτί και η μελάνη πριν μαραθεί. Χνώτο που τρίζει το νου και κυλάνε οι ρόδες ξανά των μυαλών.

Να ΄ναι οι άνθρωποι πελάγη -!- Άτια αγέρηδων και κεραυνοί -;- Το πιο φωτεινό αστέρι να ΄ναι Εσύ -!-

άλλη μια νύχτα.
Οι άγιοι πυροβολούν τα βενζινάδικα. Τσάμπα βενζίνη η αγκαλιά μετά. Αρκεί και μόνο περιστέρια χίλια - χείλια φωτιά.

άλλη μια νύχτα.
Μια φορά κι έναν καιρό οι αχρείοι υπήρχαν στη Γη. Σκελετοί στο μουσείο των εξαθλίων προς γνώσιν και συμμόρφωσιν.

κι άλλη μια νύχτα και το ρολόι χτυπά μεσάνυχτα.
Οι Εραστές υψώνονται στο νι του απείρου.
Μίλησέ μου γι' αγάπη -!- 

Τετάρτη 13 Ιουνίου 2012

ΜΕ ΤΗ ΦΩΤΙΑ ΤΟΥ ΣΚΟΡΠΙΟΥ -!-


Νεκρός ή Ζωντανός / ακραία κι ασύνορα - λυτρωτικά στακάτα / σημάδια Φάους π' αρνιέται την πρόσμιξη / - Τρελός για ανυπότακτους ορίζοντες και / ξέφραγος ελευσίνιος θαλασσών κι / ουρανού ατελεύτητο / αβόλευτος σε χώμα φραγής.

Στα στενά σμίλεψα μόνο φιλιά, μη μου ξεφεύγουν και ψήγματα σάλιου. Ολόκληρο κορμί νου αντάρτη, σε ακατέργαστη πορεία έρωτα. Πλην αναβαθμίσεων σε βυθίσματα καθημερινά. Δεν αναβαθμίζονται, μάτια μου, τα ουρλιαχτά των λεύτερων. Οι ΕπαναΣτάσεις είναι πάντα ατρόμητες μήτρες Οργασμών. Δεν περιγράφονται οι Φωτιές.

Σου είπα -;- Για την πεταλούδα που χόρεψε τον άπειρο χορό -;-.. Ατσαλάκωτοι ρεμβασμοί σ' ένα κρεβάτι σύμπαν.

Δεν τελειώνουν οι πρωτόγονοι σπαραγμοί τις νύχτες των παθών. Αδούλωτες ματιές τ' αστέρια -!- Κι αν πέφτουν είναι που σφυρίζουν στην κοψιά του Άδη και ανατρέπουν την ισορροπία. Πέταγμα ανεκτίμητης λατρείας στην Άναρχη Πηγή της Φλόγας. Τι κι αν φιλήσεις τα μάτια μου -;-  Δεν έχουν φόβο τα θεριά. Άκρατες ορμές ξέμπλεκων πόθων Πνοής σε Ίσκιου αντάμωμα. Πνοή κι η Φωτιά κι ο Ίσκιος έτσι. Δεν είμαι για να σκαλώσω σε κάποιου κλαρί. Μην τρέμεις, λοιπόν στις εξορύξεις μου. Το τραγούδι έπαιξε νου και ξέφυγε. Παρερμηνευμένη η πίσω αυλή του φεγγαριού, ή εξεπίτηδες γραμμένη αλλιώς.. Μην κολλάς. Πέτα -!-

Ή ΤΑΝ Ή ΕΠΙ ΤΑΣ!!!!!!!!!!!!!!!

Δευτέρα 11 Ιουνίου 2012

δεν λείπεις ποτέ -!-


κι όμως, δεν με πάγωσαν ποτέ -
οι νύχτες εννοώ .. με βαδίζουν στα
τέσσερα - να νιώθω, θέλουν
το περπάτημά τους..
τις έχω υποτάξει με
βλέμμα φεγγάρι σε όλες του
τις εκφάνσεις..και πιότερο τις
σκοτεινές - που νομίζεις ότι
δεν γνωρίζεις - που έτσι το
θέλεις να είναι άγνωρα τα
πατήματα κι έκπληκτες οι
ματιές..κι ας λένε τα ραδιόφωνα
τα παράξενα αξεπέραστα των
ψηφισμάτων - δεν ακούω αφού ...
έχασα πάλι τα...βοηθητικά της όρασης..
κι ό, τι μου έχει συμβεί
εξελίχτηκε σε γέννηση μπροστά στην
ορθάνοιχτη αγκαλιά μιας - ακόμη
κι όποιας θάλασσας - εκεί που
έριξα θεμέλια μόνο για ΄μας
κι οι στημένες  ειδήσεις θα είναι
κι αυτές ένα πολύ μακρινό παρελθόν..

Μόνο, μωρό μου, να μου λες..
ας είναι και άηχα..κι εγώ να
οσμίζομαι με τα δάχτυλα -
τυφλός τειρεσίας να σε θωρώ
ξάγρυπνο όνειρο στην οδό που
δεν τελειώνει - μύστης σου να
σε διψώ ατερμάτιστα και
φλογοβόλα - πυροτεχνήματα
φιλιά στο βάθος σου, σαν
κύμα που σου γονατίζει για
να σμιλέψει Σε..
Είσαι κοντά μου, όχι εμμονή,
πάντα η εμμονή εγκυμονεί
ανασφάλεια κι ο κάθε...
βαρδάρης πυροβολεί και
σκοτώνει - Έτσι πέθαναν τα
τότε φιλιά - εμμονές που
μαστίγωσαν και σε χάραξαν
πιότερο όμορφη κι ας σε
ψάχουν οι αναμνήσεις -
εφιάλτες σου να
επέμβουν σε ΄μας.. αδυνατούν,
όσο κι αν ψάχνουν και
περιφέρονται στους πάλλευκους τοίχους μας -
εδώ που σε άγγιξα - αδυνατούν και
χάνονται κομήτες - ναυάγια κάποτε
ένδοξων πειρατικών..

Ποτέ δεν έλειψες - δε λείπεις ποτέ κι εγώ δεν λείπω στις στιγμές σου, μωρό μου, ατίθασο στου αίολου το βήμα..
βυθίζομαι σε σελίδες σου που σε ορίζουν απέραντα -!- ..Πώς κυλάω στα γράμματά σου... στο γιώτα σου τρέχω κι έχω ήδη ιδρώσει από το πρώτο ταυ των αισθημάτων σου...μετά στη Ν ύ ξη που σ' εδραιώνει στην ταχυπαλμία της ανάσας μου και αγγίζω το Άλφα το Άναρχο με πάθος σε τελείωμα Άπειρο -!-

Δεν λείπεις ποτέ! Είσαι ακόμη και εν μέσω ψηφισμάτων στημένων του παρακράτους των φονιάδων... μα μη φοβάσαι -!- τους γαζώνω τα πέταλα των σαρκοβόρων ψυχών τους και πιο πολύ και ακόμα πιο πολύ...δεν λείπεις και είμαστε εδώ - δυο πόλεις άριστες των ανδρείων, που γκρέμισαν τείχη μ' ερωδιούς κι αγριολούλουδα κι οι αποστάσεις κοκκινίζουν ντροπή και τρέπονται ανεπανάληπτα σε φυγή ανεπανάληπτη και διά παντός...

Κι άκου -!- Είναι στο τώρα που οι μάσκες τους έπεσαν κι έπιασαν πάτο ξεχασμένου βαρελιού - από κρασί ξεχασμένο και έρωτα νεκρό τους.. Έτσι, μωρό μου, εμείς πετάμε μ' αερόστατο τα λόγια τα γυμνά και τα κορμιά του πάντα έτοιμα για πτήσεις έξω απ' τα όρια τα όλα των βιβλίων, που σκόπιμα εκδόθηκαν στις λεωφόρους -  που κάνει πιάτσα το καρναβάλι των άσχετων..

...και το γνωρίζω ότι πάντα ακούς..

Κυριακή 10 Ιουνίου 2012

το πέρασμα



λησμόνησες -;-
"τι πίνεις -;-|
τη μολότωφ γκαζώνω σκουριά -!-
"η κίνησή σου -;-|
η πυγμή μου -!-
"κι ο πόνος σου -;-"
στάζουν φιλιά οι αγέρηδες........
"ξεσηκώνονται Αυγές -!-"
τα περβόλια καήκανε άσχημα -;-
"κι ο Ιούδας σου -;-"
ανασαίνουν οι έρωτες περάσματα..
"τρελάθηκες -;-"
μια τίγρις άστραψε φτερά -!-
"ανασταίνεσαι κάθε -;-"
η γέφυρα έχει τη δικιά της γνώση -!-
"κάβος έρημος...."
κιοτεύουν οι αντάρτες -;-
"κωπηλάτες ανώνυμοι"
έτσι για την Ιστορία -;-
"το αναμάρτητο της βιασμένης πατρίδας -!-"
παρτίδα -;-
"κερδισμένη αύριο -!-"
μέλλον στέρφο -!-
"πυρπολώ τις συναλλαγές -!-|
χρήμα -;-
"όχι -!-"
ρήμα -;-
"επιστρέφω"
χρήμα -;-
"ναι -!-"

Σάββατο 9 Ιουνίου 2012

μονοΜάχος


Ανέκδοτος Μονομάχος
περαστικός -
οι άνθρωποι σφάζουν -
τινάζουν λέξεις - σεντόνια σκόνη
ακονίζουν δάχτυλα,
γλώσσα - πόρνη υστερία -
ακονίζουν γέλιο
σάρκα
οστά 
Θαμώνας Χειμώνας
σε σπασμένες κολώνιες
- αρώματα περιστασιακά -
ξενυχτούν τα ξενύχτια μου
Ακοίμητος Αόρατος και
Τελευταίος - Τελεία Τρελή - Κάρβουνο Μάτι
Στο φέρετρο - συρτάρι μου πάντα παρανοώ
τυφλώνοντας φ ω ς
ρημάζω εφήμερες σειρήνες προβολών
Ανέκδοτος κι Ανεκδιήγητος..
Στο χειροκρότημα λιθοβολώ την πλάνη
των επιχρυσωμένων ..ποιητών.
Μπορείς να με σκαλίσεις..Κολασμένο -
η κατάρα υπερτερεί.

Τα τελευταία δόντια
ηχούν έντονα στην αρένα σαν πέφτουν
και χαράσσουν την πυγμή.

Πες με
όπως θέλεις
Οι άνθρωποι χειροκροτούν όταν σφάζουν.

Παρασκευή 8 Ιουνίου 2012

ο αναμένων δικός μου...














Παύεις να λογίζεσαι κάτοπτρο / Το άδειο σούρουπο θησαυρίζει νοτιά / Καπνοί τρέχεις – νεφέλωμα αιθάλης / σε ζωές που ξενιτεύτηκαν πριν ωριμάσουν τη γενναιότητα / να βγουν σε Στιγμές Σμίξεις.

Η Τήξη σε Πονά κι ας δείχνεις Μεγάλος. Απλώνεσαι, μπουσουλάς μηρυκάζοντας πέταγμα.
Η Προσμονή σε Αδειάζει. Παύεις. Πανικός Ουρανός τρέμει βιολί την καρδιά σου.
Τουφεκίζεσαι Παιδί και αναμένεις γενικώς.
Τι όμορφος που είσαι -!- Ο Αναμένων Αιώνας μου.. τι όμορφα που χνωτίζεται ο αιώνας μου-!-

Πέμπτη 7 Ιουνίου 2012

διανύσματος ανάγνωσμα..























..Προσμένοντάς Σε επιμηκύνομαι..
αντιστέκομαι στα αιμορραγούντα πρωινά
Προσμένοντάς Σε επεκτείνομαι στην αναμονή -
έξω απ' την αίθουσα τοκετών
διεγείρομαι και ξυπνώ βροχή
Βροχή να σβήσω τα ίχνη που μας κούρσεψαν -
κάπου βαθιά στο πριν που λήστεψαν ένα γέλιο,
ένα παιδί, ένα χλιμίντρισμα.
Προσμένοντάς Σε, να σου πω.. "αγαπώ το φεγγάρι..κι ας μ’ άφησε μόνο.."
..Δ ι α ν ύ ο μ α ι -!-...ακούς το διάνυσμα που τρέχει άλογο-;-
Στη μαύρη πλευρά της σελήνης αλητεύω στο χάος
Πόσα φιλιά να σου ζητήσω -;- Να ζητήσω, ή να πάρω -;-
Ακουμπώ την καρδιά μου -
δόρυ υποταγμένο στην ανυποταξία των καιρών Σου.
Έχουν οι καιροί Σου το χρόνο, τις λεπτομέρειες να μου δωρίσουν-;- Δεν απορώ. Εκστασιάζομαι με θέλω. Αυτό κι αυτό κι αυτό...κι Αυτά...Στερεότυπα που δυσανασχετούν τις ασυνήθεις συνήθειές μου..
Ένα λοιπόν το διάνυσμα – παρεμβολή στους υποταγμένους θαμώνες αειθαλών σινεμά..
Κι ο ένας, που δεν ξεχνά..να διανύεται..
http://www.youtube.com/watch?v=hYgJAN1Ol5g&feature=share

Τετάρτη 6 Ιουνίου 2012



















..έσταξα χείλη στη σκηνή Σου / Όταν έρριξα την αυλαία / δάγκωσα τις διαδρομές Σου κι / απλώθηκαν τα θεωρεία Σου μέχρι τα καμαρίνια / Ο τελευταίος θεατής Σου εγώ / κι ο πρωταγωνιστής του σεναρίου Σου / γαντζώθηκα στις πέντε Σου αλανιάρικες μάγισσες / σ' έπαιξα βιολί στα δίδυμα φεγγάρια του προσώπου μου / και με τα δάχτυλα εξόρυξα τα θέλω Σου.

Ήταν βράδυ. Οι κομπάρσοι αναστάτωσαν τα νέφη. Έβρεξε. Στην αίρεση του κορμιού μου, γιγαντώθηκε η χλιδή Σου. Είναι αυτές οι Στιγμές, που οι τρελοί φρενάρουν το Χρόνο. Φρενάρω. Και πατάω απότομα γκάζι στους γκρεμούς Σου. Αχαλίνωτα ταξιδεύω. Σε πίνω θεριεύοντας τον καπνό του τρένου μου. Πάλι πάνω. Πάντα εκεί. Στην κατάρα μου κι ας άργησες.
Σου είπα: Ηθοποιός σημαίνει Ίσκιος μιας κόλασης εκρηκτικής. http://www.youtube.com/watch?v=Mc09h0FRMGc Πάρε με Ίσκιο.

Είναι βράδυ. Δεν έχω παύσεις τις νύχτες. Μαρτυρώ την υφή των νυχιών μου. Κάθε βράδυ. Με μαρτυρώ σε Σένα και πάλι να μπλέκομαι με του ανέμου Σου τα μαλλιά. Πρωτόγονα μιλώ. Καταλαβαίνεις το σχήμα μου. Μεγαλώνω μαζί Σου. Τα νερά μου εγκυμονούν.

Κάθε βράδυ σε έχω...