Σάββατο 25 Απριλίου 2020

στο όνειρο




Κοιμόμουν.
Στο περίγειο των αγαλμάτων σου
μόνο οι θεοί ξενυχτούν
και τα νυχτερινά πουλιά
στα βάθη των ανεμώνων.

Στις ελλειπτικές του προσώπου σου
οι υπερπανσέληνες κόρες σου
κι οι πνοές του αιθέρα
θαυματουργούν στα κλειστά παράθυρα
Τα παραθυρόφυλλα τρίζουν.

Κοιμόμουν
στον εσπερινό της φωτιάς,
πριν η φλόγα κοπάσει,
με τον λέοντα ν' ανιχνεύει το κοπάδι του
στη σπηλιά των σιωπών.

Στου δείκτη τον οδικό
οι φανοί γεωμετρούν
αχαρτογράφητες παραλίες
και σήμαντρα βράχων
που χτυπούν επικά
στις γεννήσεις μου
στον κάθε θάνατό μου και στον ύπνο
στην τυφλή πολιτεία με τα θανάσιμα επτά
και στο σκάφανδρο του χρόνου
που με άδειασε και με άδειαζε
μέσα στο φόβο μου
να μην οργώνω τα χαρτιά μου
και τα μολύβια μου να σκεβρώνουν
από την άπειρη ανυπότακτη
στην αιώνια της στιγμής υποταγή

Κι ακόμη η πόλη κοιμάται
Σαν πάντα κοιμάται
που σβήνει κι άκαρπα χάνεται._




Τετάρτη 15 Απριλίου 2020

άτιτλο


οι ληστές φέρουν τον τοκετό
οι αδαείς γεννούν το αίμα
οι σιωπηλοί υπαγορεύουν τον πανικό
οι δάσκαλοι ηγούνται της εκτέλεσης
και οι πιστοί σταυρώνουν την Αλήθεια.
ο πιο πιστός της καυτηριάζει τις φλέβες της
κι εκείνος ο τυφλός, που σκοντάφτει μόνιμα
στην πέτρα και στο άλμα
και γιόμισαν τα πνευμόνια του πίσσα και σκοτάδι,
εκείνος είδε, μόνος, το σπάραγμα και τον ήχο
του όντος, που έκλαψε βαθιά όταν γέννησε τη φωτιά._


Σάββατο 11 Απριλίου 2020

" Δεύρο έξω!"

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 ο καιρός περνούσε κι η Περσεφόνη δεν επέστρεφε απ' τους νεκρούς. το χάος της νύχτας βροντούσε καταιγίδες στη φύση και κανείς δεν μπόρεσε να δει τους σπόρους που σάλευαν κάτω απ' τις μνήμες και τ' αναμμένα κεριά, στον τόπο των αοράτων. εκεί που οι Αχανείς ζυγιάζουν τα φτερά τους κι αναμετράται το μπόι τους στο αβαρές της Σελήνης.
ώσπου ο Ήλιος χτύπησεν την ώρα και το χάος της πυράς κραύγασε με βλαστούς και περίσσευμα Αγάπης: " Δεύρο έξω!". κι η Περσεφόνη αναλήφθηκε, περπατώντας στον Κόσμο, βέβαιη για Ζωή και αποκάλυψη.