Σάββατο 28 Απριλίου 2018

ο κήπος

τα νύχια μου κρατούν δέκα γεσθημανές
και του σφυριού σου ο οίστρος
σκίζει τα σωθικά μου
/ με την κραυγή του είδωλου
βοούν οι σιωπές των ψευδαισθήσεών τους -
πως τάχα μου με πρόδωσες /
κι όταν βρόντηξεν η γης
οι ουρανοί σφύριξαν την ανακωχή μου
/ με τα δέρματα των αθανάτων
που μάτωσαν την εμπυρία μου -
να μας κοιτώ στο άυλο των γεννήσεων
και να με καρφώνω για του θανάτου μου την απειροσύνη
στον εξακοντισμό του φιδίσιου οράματός μου /.
ερωτική η νύχτα των άκρων μου -
εκεί που ορίζονται οι πεθαμένοι,
μ' ακούς -;- ματωμένες οι στράτες των ανέμων μου
/ των εαυτών οι μαίνουσες λόγχες -
στο στήθος των ζωών μου
ο ερωτικός των προσευχών σου /._