Τετάρτη 28 Φεβρουαρίου 2018

κάθετος λυγμός



















η τελεία στη Γη ορίζεται με ιστία κοκάλινα και την πλάνα σφαίρα του απόλυτου κενού - / έτσι να μπαινοβγαίνει ο βοριάς, τα φθαρμένα παραθυρόφυλλα παραδομένα, πώς ήσουν -;- κι από πού ν' αρχίσω να σ' αγναντεύω -;- κι η βροχή.. η βροχή βρέχει ρόδα μνήμης και καπνού οσμή. / Πού πάω και μπλέκονται οι ράγες σε άφυλα χείλη με το στίγμα της άβυσσος -;- μόνο οι βάρκες παρέμειναν ίσα στην υπέρβαση, με ίχνος θνητού χλευαστικού στο κενό στιγμής της παραμονής στο σταθμό. - υπερπόντιο το ταξίδι του κάθετου λυγμού στην οριζόντια χαραυγή της απορίας μας.-
- αφιερωμένο στο σήμερά μου, στον πατέρα μου