το παλιό ραδιόφωνο, οι περασμένοι αιώνες - χρόνοι που παρήκμασαν στον τρόμο του φιλιού. / μνήμες νωπές, θαμπές μνήμες, σωματίδια αιωρούνται σκόνης - το δωμάτιο κενό - σπαρμένα οστά, μυαλά, φλέβες διχασμένες,, μάτια συνήθειας και χέρια παλτά - ξηλωμένα απ' το κακόγουστο αστείο του Χειμώνα.
μόνο οι κούκλες ζουν - σαν απ' τα βάθη των ύμνων μας, πριν την γέννηση.
πέρασα κι έμεινα - αόρατη Σελήνη - να λιμάρω την ξιφολόγχη της καπιταλιστικής συνέχειας των κόσμων - την πεπατημένη δολοφονία των εαυτών.