Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2020

η τραγικότητα του γελοίου

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ανάμεσα απ' την τραγικότητα του γελοίου και τη φρικτή πληγή μου, περνά, κάθε βράδυ, στερεμένη η ανθρωπότητα μ' ένα ξεκούρδιστο σφύριγμα, που η φύση γίνεται λυγμός στα σπασμένα πατζούρια του προσώπου μου. και πάντα την ακολουθεί, λαχανιασμένος, ο γερασμένος σκύλος τ' ουρανού, που ξέχασε να πεθάνει, αφού του διέγραψαν τη μνήμη, εκεί, πίσω απ' τα ναυάγια των τρένων στον παλιό σταθμό.

"να δεις, που στο τέλος, θα σωθεί το δάκρυ με όλα τα μυστικά της κατασκευής, κι έτσι, θα αποκαλυφθεί η αιωνιότητα των τραγικών με το γελοίο καπέλο που μόνιμα στάζει νερό και, θα σωθούν τουλάχιστον τα σκυλιά - ό,τι μπορέσαμε να ρημάξουμε από την άθλια στάση μας στον κεντρικό σταθμό μιας πόλης".