Κυριακή 31 Αυγούστου 2008

Έλα κι απόψε!...
Μακριά,
μακριά πολύ οι αναμνήσεις
Τόσο κοντά
που άργησαν
Τόσο κοντά,
εξ’ επαφής.
Απόψε, λαχτάρησα τον έρωτα
Δίπλα,
δίπλα μου
Στο πλάι δηλαδή.
Στην ευθεία της καρδιάς,
κι απέναντι,
κάπου στο βάθος,
εσύ!
Τόσο εσύ
που έγειρες
Τόσο εγώ
που ράγισα
Έλα γι’ απόψε!..

Α.Ν. 30/08/2008, άργησες…


Κοίτα τα μυστήρια,
με κοσμούν
Ανίατα με χαράσσουν.
Το πρόσωπό μου στη φύση,
η οργή της αθεράπευτης επιβολής
Η ροή μου στις λεωφόρους,
οι συνθέσεις γραμμάτων.
Γέρμα νοημάτων,
με ολίγη μελαγχολία,
όση πρέπει, για διατήρηση
των χρωμάτων
μέσα στο βλέμμα σου
ενώ, καρφώνεται η επιθυμία
να καθαρίσω απ’ τη σκουριά
τις φωνητικές μου χορδές και,
με ιστούς ατσάλινους
ν’ μ’ αντικαταστήσω.
Εκεί π’ αγγίζει το ποτάμι τη θάλασσα
ριζώνω το ιστίο μου.
Σε περιμένω!

Α.Ν. 31/08/2008, περιμένοντας…




Ο θάνατος, είπα,
μυρίζει βροχή
κι έντομα επίμονα -
αναμεταδότες αισθήσεων
Κάπου στο χρόνο,
μέσα σε πτυχές υφασμάτινες,
στο εξοστρακισμένο παράλληλό του,
τα έντομα ποιούν το αιώνιο
με ρακί και μέλι
κι η βροχή θα ρέει
στο παράθυρό μου
για να παραμορφώνει
το πρόσωπο που θλιμμένα κόλλησε
στο παγωμένο γυαλί.

Α.Ν. 31/08/2008, νοσταλγία…

Κυριακή 24 Αυγούστου 2008

Τετάρτη 20 Αυγούστου 2008

Με είπαν μηδέν
Με λέω Όαση στο χάος


Απόφαση ουδέτερη
Νεκρή Λίμνη στα μάτια μου τα δάκρυα
Έτσι λοιπόν είναι η αγάπη;
Περιπλεγμένες ακτίνες φωτός
σε ήχους άηχους που έρχονται να με πάρουν
εμένα, με πόδια άκαμπτα
και χέρια αναμνήσεις
Μόνο η Αύρα μου με ορίζει
κάτωχρη
σε ένα αιώνιο δειλινό πορείας για το θάνατο
Κάποτε πεθαίνουν κι οι ψυχές
έτσι όπως τα φύλλα στους χειμώνες
Εξωγενείς δυνάμεις ωθούν στην άφιξη αλλά,
οι βάρκες δε γυρνούν πάντα γεμάτες.