Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2015

και συνεχίζουμε!








Ευχαριστώ, από καρδιάς, εσάς που με τιμήσατε με την παρουσία σας, κι εσάς που με τη θετική σκέψη σας εκεί βρισκόσασταν, στο ξεδίπλωμα της ποιητικής μου διαδρομής!
Κάθε μου τέτοια στιγμή, είναι ένα μου, ακόμη, γενναίο βήμα στο γύρο του Κόσμου και μέσα σ' Αυτόν. Είναι μια ώθηση δυνατή και μια επιβεβαίωση: ΑΞΙΖΕΙ έστω και για ΕΝΑΝ!

Στις μαύρες μέρες που διανύουμε, "ο Δραπέτης", σαν "Ενδιάμεσος Αντίλαλος" συμπαντικών μυστικών - "Μονομάχος" πάντα ξεκρεμάει "το σκισμένο καλσόν" που ντροπιάζει τον Άνθρωπο, και σμιλεύει τη "Διαθήκη" του για το αύριο των λεπτών.

Ευχαριστώ τη Εύα Λουκάτου, για την Τιμή που μου έκανε, να ερμηνεύσει Κατερίνα Γώγου!

Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2015

"σιγά τα αίματά σας εκδότες..!"


μακριά από τα εκδοτικά ψυχοπάζαρα και τις πάμπολλες λούτρινες ποιητικές φιέστες,

που κλείνουν τα μάτια και τ' αυτιά στις κραυγές του κόσμου, στη μεσαιωνική εποχή που ζούμε,

στη μόνιμη ιερά εξέταση, που υποβάλεται κάθε ελεύθερο πνεύμα.

κόντρα στην κόντρα των καιρών,

η Ευαγγελία Πατεράκη και η Μαρία Ροδοπούλου τολμούν,

σ' ένα ακαταχώρητο σύμπαν δίχως επικήδειους,

να πετάξουν τις δικές τους κραυγές αντίδρασης στον απάνθρωπο συνωστισμό


Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2015

στο "παραμύθι ας είναι..."




 .....
Πες μου: Μ’ αγάπησες -;-
(Περιπολικά οι αισθήσεις μου
στα ρήγματα του κορμιού σου.)
Ακολουθώ τη ροή σου,
όταν το φύλο σου ρέει –
φύλλα κίτρινα οι αυλές σου,
στις ουλές μου φθινόπωρα.

Πάλι γέμισαν ποιητές τα σπλάχνα μου –
περιπολούν τους κοινοβουλευτισμούς σου
Μεταναστεύεις στον καθρέφτη μου –
Κομμάτια με κομμάτια οι ερωτήσεις μου.
Δεν ακούω -!- Απάντησες -;-
Αίματα που θροούν ανατριχιάζω.

 

"η Αποχή της συνείδησης"



δε σας φταίει η ΑΠΟΧΗ!

η ΑΠΟΧΗ σας έσωσε από την ξεφτίλα των μνημονιακών σας!

45% περηφάνια, κι οι άλλοι ντροπή!

η τροπή σας

μνημόνευσε τη δυστυχία των μυαλών σας, για άλλη μια φορά

στην επικινδυνότητα του τρόμου σας.

ανθρωπάκια της συνήθειας, που γυρεύετε άλλοθι

και ξεσπάτε ζητιανεύοντας το ψίχουλο.

εσείς είσαστε οι συστημικοί του πηγαινέλα

με τα τέσσερα του λίγου σας, που λέτε λεβεντιά και συνείδηση

οι απέχοντες, τιμήσαν τα παπούτσια τους -

αυτά με τη σκόνη του κόσμου
και τις οπές του σύμπαντος
για να απορροφήσουν το βλαβερό
μήπως και σώσουν το αύριο των παιδιών σας

που εσείς γαντζωμένοι στα κομματικά κάγκελα
αναδυόσαστε το γρέζι


Το ΟΧΙ μετακόμισε στην απαξίωση των μόνιμων σουλάτσων σας -
εκλογικό και σπίτι
σπίτι και δουλεία
δουλεία και βόμβα - ατομική στα κρεβάτια των παιδιών σας
όταν ονειρεύονται
κι όταν αγαπούν.

________ δεν είναι βία. πίκρα μου είναι, και ντροπή σας στη ζέψη
των κρατικών μηχανών.
και πιότερο απ' όλα με τρομάζει ο Φασίστας με Σιγαστήρα στην κάνη του!_ ____________

μίλα μου γι αστέρια, σύντροφε! δεν αντέχω άλλο σκοτάδι..!


Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2015

Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου 2015

εισαγωγή μου - αφιέρωμα στις Ρίμες της Μαρίας Ροδοπούλου






















* με αφορμή το νέο της, ηλεκτρονικό βιβλίο: "Υποστολή"* http://issuu.com/850121/docs/ypostolh

Δηλώνει "dark".
Αν την αναζητήσεις, θα την βρεις, να γδέρνει μάρμαρα τις νύχτες - ενώνει το φιλί της με βαθιές φωνές, που δεν αντέχουν οι άνθρωποι ν' ακούν, γι' αυτό τους έγινε η ζωή αποφορά.
Θα την δεις Πολλές - τόσο Μία στην αιωνιότητα των ταξιδιών -!-. Ίσως και μία βαλίτσα μ' ανεμπόδιστα φτερά, στο περιεχόμενο σκουριασμένων κλειδαριών, να νυχοπατά ξωτικό, περνώντας τις οπές, με ξέπλεκη σφραγίδα στο πάντα της Ρίμας.
Ακούει και στο "Μυρτώ" - το κορίτσι που μαζεύει μάραθο αμίλητα, ενώ μονίμως φεύγει και πάντα βρίσκεται εδώ.
Δε φοβάται τις νύχτες να ξεπορτίζει με δαιμόνια, και να τα πίνει χωρατεύοντας τις μέρες τις άδειες που ερωτοτροπούν με το τίποτα.
δεν έχει "πυροσβεστικούς δρόμους", μόνο γυρεύει φλόγιστρα. τότε την ακολούθησα.

_____ εισαγωγή μου στο συνεχές άκουσμα: Μαρία Ροδοπούλου. πάντα την αποκαλώ Ποίησή μου, και πάντα μου χαμογελά.
στους κοινούς μας τόνους, μιλάμε φωτιά _____

τώρα λέει:"οι δυο σου λόγχες σε χαιρετούν. Κάνουν υποστολή Φωτός". http://issuu.com/850121/docs/ypostolh

Ποίησή μου, Μαρία Ροδοπούλου ή και πολλές Myrto Nun σου κλείνω σέρτικα το μάτι.

Προμηθεύς Πυρφόρος

Σάββατο 5 Σεπτεμβρίου 2015

yes I do























παρακαλώ τις Βάκχες να μην κτυπούν την πόρτα μου, γιατί μου ξεθωριάζουν το κραγιόν.
στο επόμενό τους κτύπημα, θα λάβουν βρυχηθμό._

Παρασκευή 4 Σεπτεμβρίου 2015

εις μνήμην
















Φασίστας ουρανός
μ' αλυσοπρίονα φιλιά
ξεγελά τα χέρια μας
με μια εκλογή
σ' ένα καθημερινό παζάρι
που σέρνεις το καρότσι
κρεμύδια και χώμα
κάτω απ' τους πάγκους με τα βλήτα
κάτω από παλιές εφημερίδες -
χωνιά με γόπες άσβηστες -
να μυρίζουν λέπια οι βλαβερές οάσεις
και οι νεκροί να βγάζουν λέπια,
ξυπνώντας νηστικοί,
με βρεγμένες ιστορίες,
και το δάκρυ να χάνει την ισχύ του.
Μόνο οι αναρτήσεις -
τρύπια καλσόν
ή κάλτσες σκισμένες
στην ούγια τα δόντια κίτρινα
και τα νύχια χτυπημένα καπνό
Με φραγμένα χείλη
παλεύω να φιλήσω
Το τσιγάρο μισό στη γλώσσα
επιπλέει παίγνιο
στου ανθρώπινου μυαλού μου
το σκάρτεμα
εις ανάμνησιν παιδικών παιχνιδιών._