Παρασκευή 31 Ιουλίου 2015

μπλε σταθμός






















Στο πρώτο φεγγάρι
έτρεξα το αίμα μου -
βάπτισμα του θηρός
στον κόσμο των ορίων.
Στο δέκατο φεγγάρι
υψώθηκα στις φλέβες μου -
σφύριγμα ιχθύος
στον τάφο των αγίων.
Στο εννιά σε φίλησα ανάμεσα
αγρίων ανώνυμος
Στο δυο πειρατικός στον ύπνο μου
να παίρνω την οσμή σου
 - μπλε εξάχορδο στην
αρχαιότητα της διαστολής σου.
Ξεπερνώντας το όριο
η τελεία γαντζώθηκε σε λώρο
να σε προσμένω - ανεξίτηλη αφή.
Στο άκουσμα της φωνής σου
το δέρμα μου βάφτηκε εσύ
και ξενυχτώ τη νύχτα μου
στους κρεμαστούς κήπους των ονείρων σου.
Και περιμένω μπλε._

Τετάρτη 15 Ιουλίου 2015

βιασμένη παραγγελιά













Καθεστωτικά χρώματα απελπίζουν την ελπίδα
και σημαίνει συναργερμός στην ίριδα της καρδιάς μου.
Αποστεωμένα πρόσωπα μ' ένα στόμα π' αδειάζει
στους στημένους ηγετίσκους.
Ποια στοά γέννησε το νέο εφιάλτη; Αδιάφορο χρωματικό υποσύνολο
της έχιδνας που κυριαρχεί. Γιατί δεν τολμούν ακόμη τα οστά να σφυρίξουν στις θάλασσες;
Γιατί πεινάμε και τρώμε κάλπεις;
Καθεστωτικά χωνιά - θυγατρικές κόλασης, μ' εξουσίες δοτές.
Ανεξουσίαστος έχω να ξεχωρίσω τα νερά - ποια η θάλασσα, ποιο το ποτάμι, κι ο χείμαρρος -;-
Κι όλα τα τέρατα περπατούν πάνω μας, και πάνω μου πονώ.
Ακόμη μια παραγγελιά βιασμένη. Κι ακόμη μια συνέντευξη - πώς θα μας ρίξουν τη χαριστική..! Δεξιά κι αριστερά οι κρόταφοι σφίγγουν. Διάτρητο το κρανίο, να μαρσάρει ο άνεμος.
Και, "είχανε δίκιο οι Κοεμτζήδες", Κατερίνα. Με φαλτσέτα θα ξεχωρίσω τα νερά._