Αχ, βρε, συστηματίες ποιητές /
/τι κι αν αλλάζει η φορεσιά σας; //
με την κάψα των γιορτών/
και τον βαθύ τον πόθο των βραβείων/
εδώ εγίνηκε η Αποκριά -/
κι όλο πη(γ)αίνει -/
ο βασιλιάς, οι αυλικοί, κι ο χαρτοπόλεμός σας,/
τ' άρματα και οι Άρπυιες, /
στις τάφρους της Αυλής σας/
οι πένες σας,/
τα διαφημισμένα μεταπτυχιακά,/
ενίοτε διδακτορικά σας,/
στα έγκριτα τα περιοδικά/
η ζάλη των καημών σας/
Κι όλο πη(γ)αίνει/
η παρέλαση/
τυφλή, πυρακτωμένη/
Και τώρα /
που γενήκατε και κριτικοί συνάμα,/
κονφερασιέ, τελάληδες, μαέστροι, πουλητάδες -/
ένα κοράκι ΄δω, ένα εκεί, ένα πιο πέρα../
Εδώ (ε)γίνετε η Αποκριά,/
εδώ πουλιούνται τ' άστρα./
Κάτω /
βιασμένη η πόλη/
άδειασε από παιδιά._
