Μια πόλη
μέσα στην πόλη
Πιο πέρα /
ο κόσμος κοιμάται σε /
κύκλους που σπάνε /
και ανοίγουν λεωφόροι, /
Δίχως τριγμούς, με κάστρα πέτρινα και /
δρύινες πόρτες //μέσα στο ξύλο
ο χορός των δρυίδων ξυπνάει τα νούφαρα//
κι η λίμνη /
ακόμη πιο πέρα /
στο μέσα των Εσπερίδων /
Μια Νύχτα φωταγωγείται νύχτας κενό - /
με μήλα για μάτια και /
χέρια σπαθιά /
που στροβιλίζουν ύπνους /
να διαβούν οι πόθοι, /
χλιμιντρίζοντας, /
οδοιπόροι /
στων λίθων τις πλαγιές και /
στις κορφές τους, /
στο ιερό της αποκάλυψης, /
με τ' ασημιά ταμπούρλα /
στην άκτιστη ηχώ /
απέραντων αμπελώνων /
Με τα παιδικά μάτια θαμπά - /
μνήμη στο στόχαστρο των πάντων. /
Αιωνία η Μνήμη των πυκνών δασών, /
της χάρτινης σαϊτας /
στο αλφαβητάρι των χορδών._
