Άκουσες την ανάσα μου•
άπειρα βαγόνια με τριγμούς
στο τρένο
προς το θόλο τ’ ουρανού
Πήρα να λιώνω
στην Ίριδα.
Δίχως ντροπή
να πεταρίζω με μαεστρία
στο μισοσκόταδο του σούρουπου
Η έκφρασή σου•
νύκτια κραυγή
Η έκφρασή μου•
στακάτο στη σονάτα του δειλινού
Και τώρα,
που σκίστηκε ο ουρανός,
πες πως ήμουν μια ήχου σκιά
και μάζευα τα δόντια μου
από μαθητικό πεντάγραμμο
Να θωρακίσω τ’ άστρα μας
και να τραπούμε
σε φυγή.Όχι δειλοί .
Να αποδράσουμε από πρόστυχα
προστάγματα.
