Κυριακή 15 Μαρτίου 2009

λασπωμένη ζωή















ΑΦΙΕΡΩΝΕΤΑΙ Σ" Ο, ΤΙ ΠΛΗΓΩΣΑ


(Τη ΦωτοΓραΦία δεν την έκλεψα)



Κάρφωσα τα χείλια μου

ανάμεσα

στους φωτεινούς σηματοδότες

Έσκισα και τα χρώματα

και τα οδόσημα

θέλω τώρα

να χαθώ

και να περπατήσω

σκουντουφλώντας τυφλή

Στα τέσσερα να περπατήσω

Βροχή να μυρίσω

Στον άλλο κόσμο

να χιμήξω ύαινα

Να σκίσω την αγχόνη

του ανέγνωρου

Να λασπωθώ

Να ξεστρατίσω!

Ποιος μίλησε

Για ένα καλό παιδί;

Φωνές του υπερπέραν…

Ίχνη ψιθύρων

Υποψία μάνας

Μάνα μου!!!

Έφυγα στο αλλοπρόσαλλο

της μέρας που

μ’ έδιωξε η μήτρα σου

Έφυγα… Κι άδειασα

Πέταξα τα μάτια μου

Σ’ αποβράσματα διπλώθηκα

Κυλίστηκα, χτυπήθηκα…

Χορδές τα νεύρα μου

Τις χάιδεψα, έκανα θρήνο

κι αντάρα συνέθεσα

Έκαψα

τη βιασμένη μου παραίσθηση

Κάτω

στη νύχτα,

ντουμάνι,

καπνοί και δάκρυα

Γυναίκες σε παραλλαγή ονείρου

σφάζουν στο γόνατο

τους βιασμούς τους

Μεθούν, παραπατούν

και χορεύουν αντρίκια

Βαριά τα πατήματα

Χτυπούν το διάολο

στο σταυρό

Λασπώνω και την ψυχή μου

καρφώνοντας στη μήτρα μου

την αντανάκλαση

της αθωότητάς μου

Γυαλί σπασμένο

κι αιμορραγώ…