ένα βράδυ στο Όνειρο

Στης παρακμής το όνειρο
διέξοδος το φιλί σου
Πυγμή αντίδρασης
στη δράση των άλλων

Μεθυσμένες σκιές
Ξεχασμένα χνώτα
Αδειάζω αλκοόλ
στην καρδιά μου,
στο πάτωμα,
στο στήθος σου

Πίνω Ιχώρ
με ήχους ανάκατο

Λατρεύω το σκοτάδι
και τον πάγκο
των ξεχασμένων παλμών

Διώκομαι εξ' αρχής
και πάλι, πάντα.

Αίσθηση ρίγους
Ανατριχιάζω
Ένας καημός το βλέμμα σου
κι η ανάσα που καταπίνω άπληστα
ένας καημός

Ο Μεγάλος Αδερφός
υπολογίζει στιγμιότυπα
κι αναλύει ροπές
περιφερόμενος στις ζωές μας

Κάπου,
αδειάζω το μυαλό μου και
προδίνομαι
στα πρώτα μετεφηβικά αγγίγματα

Γεμίζω το μυαλό
με μπύρα πράσινη
κι εκκωφαντικούς ήχους
από παράταιρες νότες

Σ' ένιωθα γύρω μου
Έπιανες τα ρίγη μου
τη θολή ματιά μου
την άβυσσό μου
Μέχρι και το νου μου
που έπαιρνες στα ταξίδια σου
ένιωθα

Με κράτησες
μην πέσω στα σπασμένα γυαλιά
Κόπηκα, όμως, τηλεπαθητικά
κι ήπιες απ' το αίμα μου

Κάποιος μου ΄κλεισε το μάτι
Πήρα θάρρος να ζωγραφίσω
τη Μαγεία στο διαχρονικό μου χαρτί
με μυρωδιά νόστου

Με πότισες ρακόμελο
κι ανθόγαλο
μη φύγω
και λησμονήσω την επιστροφή

Έτσι, αποθήκευσα τη στοργή σου
στα σπλάχνα μου

Σε μια μεθυσμένη μου στροφή
γονάτισα μπροστά σου
Ασπρόμαυρη σελίδα
μεταμεσονύκτιας τρέλας
Μέχρι που τα πάθη μου
γίναν δικά μας
Και φτερουγίσαμε σε φλογώδεις αγκαλιές