ΑNGEL
(Το σχόλιο της άγνωστης φίλης)
Ο Μίμης .. ο χάρακας
Η Έλλη .. η κούκλα
Η Λόλα .. το μήλο
η Γιαγιά .. τα ψάρια
η Μαμά ..η εκκλησία
ο Mπαμπάς .. η εφημερίδα
Με όρισαν
Με προσδιόρισαν
Με φέραν ως εδώ
Στο βυθό που
μοναχοί θα πλανηθούμε
Στο βυθό εδώ κάτω
που αλλάζουν όλα με ορμή
Και οι πόλεις και η θάλασσα
Και οι έρημοι σταθμοί
Που περάσαμε
Που προσπεράσαμε
Που νυχτώσαμε
Που ματώσαμε
Σβήνουν τα βήματα
στη σκάλα Κανείς …
Θα πλανηθΟΥΜΕ μοναχοί
Ελπίζοντας σ΄ αυτόν τον ... πληθυντικό
Να γαντζωθούμε
Να αναιρέσουμε
την κατάληξη των ναυαγίων στο βυθό
Μη με ρωτήσεις
για τ όνομα της το μικρό
Μπορεί και ..Άννα
Μπορεί και ..Λόλα
Μπορεί αν φωνάξεις να γυρίσω ν΄ απαντήσω
Πριν στη βουή του κόσμου χαθώ …
Να να να Να να να να να Να ......
ΠΑΤΕΡΑΚΗ ΛΙΤΣΑ
Παίζουν τα παιδιά
Ανάμεσα στα χρώματα
μιλούν με πεταλούδες
Κρατούν το μπλε
των ονείρων
για νανούρισμα
Παιδί κι εγώ
κατεβαίνω
στις νύχτες
Τα βρώμικα σκαλοπάτια
μου δείχνουν λυγμό
Παίζουν τα παιδιά
Σκάβουν παγίδες
για τα παιδιά
με το φιλί της μάνας
στα γερά κορμιά τους
Σπασμένο παιδί εγώ
βλέπω τα κούτσουρα
στ' αποτυπώματα
των θρανίων μας
Μέσα απ' το παράθυρο -
κατασκευή παρελθόν
Και κατεβαίνω οργή
τα βράδυα
σε ραγισμένα πρόσωπα
Σπλάχνα ροδόχρωμα
τα παιδιά στις φωτογραφίες
σχολικών βιβλίων
Ο Μίμης, Η Άννα
Πλεξούδες όνειρα
όταν η γιαγιά...
τηγανίζει ψάρια
Ανεπιθύμητο σπλάχνο εγώ
κατέβαινα στην κόλαση
με το δάγκωμα της αράχνης
στα χείλη μου
Να, η Λόλα!...
Σπασμένη ζωή
η Λόλα...
Λου και Οοο - Λο
Λου και ΑΑΑ - Λα
Λόλα...
Τη βρήκα
στο τελευταίο σκαλοπάτι...
όταν κατέβαινα στις νύχτες
Είχε πατήσει ένα όνειρο
Είχε γεμίσει το πέλμα της
αγκάθια και πονούσε
Είχα φυλάξει αράχνες
μέσα στη χούφτα μου
Αυτές που διάβασα
με τ' όνομα του θανάτου
Πάντα τα βράδια
ανακαλύπτω
την πρώτη γραφή
απ' το παλίμψηστο εγώ μου
Κι εκεί φωνάζω
Λόλα!
Όταν τα παιδιά
κυνηγούν νεράιδες,
με χρώματα αρμενίζουν
Εγώ, νυχτερινούς βυθούς
(Οι φωτογραφίες μου...)
