Ησυχία δεν έχω
Γατζώνομαι
έξω από της επικράτειας
τα πλάτη και τα μήκη
Εκεί
στη ρέμβη με χλευάζω
"Πού πας ανθρωπάκι
με βήμα γοργό;"
Ένας καίσαρας
πάντα
δυνάστευε την καρδιά μου
Δρυμός η ζωή μου
κάποιος έδρεπε
συνέχεια τα ονείρατά μου
Φλεγμονές
είμαι
με δρομικές παραισθήσεις,
ιδρωμένους ρυθμούς
Γι' αυτό
άλλαξα ισχνά
τη χαρτογράφησή μου
να κομίζω άρτους
στα όνειρα άλλων
Κι εγώ να με ρεμβάζω
χλευάζοντας την αδυναμία μου
να ταίσω εμένα
στους γοργούς ρυθμούς
των χρονικών περιθωρίων μου
που όλο στενεύουν
Έτσι,
κρεμιέμαι στους αιθέρες
μυρμήγκι το περίβλημά μου
και τινάζω λέξεις
κατ' εμού
σαν με σφεντόνα
να εκτοξεύω πέτρες
στον άδικο θεό
