στο βάθος του σκοπού, ο συνοριακός μύστης σημαδεύει - αςυνόδευτο δέμα το βάρος της καρδιάς - με την ανωνυμία των αλχημιστών στο ατίθαςο των κυμάτων / μια πέτρα, στην άβυσσο του αβέβαιου, αρκεί να διαλύσει το νου σε υδάτινα μόρια, με μια ματιά της τρίαινας του παραπέοντος βηματισμού. μέςα σε προδομένους θεούς επιστρέφει το δάκρυ από πνιγμένο λυγμό ανοχής στο σκοτάδι που εξαντλήθηκαν όλες οι αμαρτίες, όταν δικάστηκαν, απ' τη μια το φιλί κι απ' την άλλη το δίχτυ του παράκοσμου στην ένταση της παράκρουςής του. πορεία μηδενική σε όλα και τίποτα, με μηδέν σε όλα σε κούνια παιδικής χαράς - μπρος πίσω στο χύμα των αέρηδων μετά από νύχτες φωτιάς.
