Εκκωφαντικό βράδυ
σα σιγή
αιώνια,
ρίγους
Στα παραθυρόφυλλα
η αχλή
το βραχυκύκλωμα
κι
η ερπύστρια νύχτα
στριγγλίζει
Το βαρύ φως -
κίτρινο χαμηλό
Στην
καρδιά
το ρόπαλο
το σκαμνί
κι η αλυσίδα.
“Εδώ! Εδώ!
Εδώ τα φύλλα
του
Νοέμβρη." -
νωπά
παιδικά -
μετά,
τα ρινίσματα του χαμού
Τα γρέζια στα δέρματα
ως την ψυχή στο κέντρο
Στο κέντρο η πρωτεύουσα
- βαρύ
το μυστικό -
κι
η προδοσία. Μετά
είπαν δημοκρατία -
πριν σαράντα εννέα χρόνια.
Τη λένε ακόμα και τους πιστεύουνε._
