"Τα φανάρια όλα πέρασα με κόκκινο
και προσκύνησα το λάθος μου τ' ανθρώπινο
στην ανάγκη μου μονάχα το χρεώνω
χίλιες άτοκες οι δόσεις μου στον πόνο
Τους χειμώνες μου τους ζέστανα με όνειρα
και της λογικής μου έσπασα τα όρια
τους Ιούδες της ζωής μου τους αγκάλιασα
κι ό,τι πήραν, πριν να φύγουν, δεν λογάριασα
Τις μεγάλες πόλεις μέτρησα με βήματα
θάλασσα ο κόσμος κι οι αγάπες κύματα
ό,τι κράτησα μονάχα η ψυχή μου
να ΄χει κάπου να κοιμάται η ενοχή μου" - στίχοι της εξαίρετης στιχουργού και τραγουδίστριας Αναστασίας Βαφειάδου, που σήμερα έχει γενέθλια και πλέον, τους έχω κάνει δικούς μου (όλη μου η ζωή είναι Αναστασία. )
