συμπληγάδες ζωές τα χείλη σου, κι η γλώσσα θάνατος που κοροϊδεύει τις ζωές σου. ύστερα, η ανάπαυση του πυρός στις πολεμίστρες - τα νεκρά σου χέρια σε πλήρη καχυποψία από άγνοια πλοήγησης, κι η εισπνοή κοιμητηρίων να αυθαδιάζει στο δάγκωμα του Κυναίγειρου και στα πλωτά του άστρα - σε σχήμα παλάμης - στον τρούλο του στόματος, μέσα στη φυλακή των βημάτων σου που τελεύουν τα όνειρά σου. πόσους ουρανούς πρόδωσες για να νομίζεις ότι φιλάς νέφη -;- σε μιαν άλλη εκδοχή θα περιμένω την αξία των νερών και τη χρησιμότητα των χειλιών σου. πυρετός στα σύνορα και όλα απόντα.
