στο έλεος της κρεμάλας τους / στα καρφιά τους / στο σκοινί μου στα μάτια μου / στην επώδυνη στροφή μου / στο ήπαρ μου / που σκάει ηφαίστειο, / με λάβα αιμάτων / Στις φλέβες μου / με τα δόντια των επεισοδίων της επανάληψης / οι σκισμένες χλαίνες των οστών μου / Τα εκπαιδευμένα πρωινά / στην παλίρροια της φωτιάς μου / Στο αρπαχτικό που γλείφει σάρκα μυελού μου / με ιστούς μου που κόβει τα φώτα των κοιμητηρίων μου / Στο σκαλοπάτι του τάφου μου, / το ακριβό τους λάφυρο / Τα λάφυρά τους κρανία μου / η γλώσσα μου / στη μανία της καταδίωξης / ο θλιμμένος μου απέθαντος / στα καταρρέοντα παράθυρά μου.. . / Πώς επέστρεψα πες μου -!- / πώς έφτασα -;- / Οι γεωμετρίες μου θυρίδες / στο λαβύρινθο του στόματός μου / στη σπηλιά του Πάνα αλήτεψαν σκόνη / με λιμασμένη ονείρωξη / στον ίσκιο του φεγγαριού / Αλήτεψαν στις περιφέρειες των ομόκεντρων βυθισμένων χειλιών μου / και ξεσκονίζουν τα ερπετά του κορμιού μου / στο άδυτο της ουτοπίας του. / Ιέρεια σκοτεινή η πνοή σου κι Εσύ / στα βρεγμένα μονοπάτια των νυχιών με φτάνεις / και στα γυμνά τα κάδρα των εαυτών μας / Τα βαγόνια -!- / Λιονταρίσια βαγόνια οι αναπνοές σου / Κι ακίνητος είμαι στο τρένο που φτάνει / στο ακατάπαυστο είδωλό μου / το ακατανόητο είναι μου / κι η σταθερή μου σφραγίδα / στην ανάβαση του θεριού μου / και στο αγκομαχητό "τσαφ" της αμαξοστοιχίας που σφυρίζει / Στο υπερσύνορο του βλέμματός σου / μπαίνω Ηφαιστίων καταυλισμός / τα βράδια στα πέλαγα των ναών μας.
