Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2016

λίγο πριν





























Λογίζομαι μνήμες / Αδέσποτοι καθρέφτες που / μετρούν τις παιδικές μου γωνίες, αφού / η φήμη μου, ν’ αποστρέφομαι κύκλους / άγγιξε το σύμπαν της ανακωχής μου με τη ζωή. / Και μετρώ πέτρες - / τα πόδια μου όλα - / από τις αρχαιότερες φωτιές. / Κάθε που αγγίζω τις γλώσσες τους / τα χείλη σου στάζουν πυρετό στους θυρεούς μου / κι ο σαματάς της σιωπής, / η βοή της πέτρας, / η φωνή σου / βραχυκυκλώνουν τ’ ακουστικά μου. / Ηχητικά μαύρος / Ικέτης των αρμών σου - / ανυποχώρητο κύμα σ’ ανυποχώρητο βράχο, - και / το πέρασμα στις οπές των λεπτών / που έχουν τη διαχρονικότητα της κλοπής / μιας ματιάς σου / με την υφή αρμυρή από τη θέση της απουσίας σου. / Ξυράφια στις χούφτες μου / τα όπλα του φιλιού, / με το νου στο χρώμα των ακουσμάτων σου. / Η γωνία στο μηδέν και / το κύμα στο λυμένο του χειρόφρενου, / πριν ο βράχος βραδιάσει._