Κυριακή 17 Μαρτίου 2013

έλα πάρε με στο Δύο _______________





Το Δύο
μαντρώθηκε στο νου
Εγκεφαλικά και μόνο
Ανοίγω τα χείλη
σε ύψιλον στόμιο
Από νεκρή θάλασσα
σημαδούρες άκαμπτες
αποχαιρετούν τα βαρίδια τους
Λυτρώνεται μια πασχαλιά –
το βλέμμα σου
στο κοίταγμα μου– .
Μόνο οι ρώγες σου
Αλητεύουν.
Με μια ιαχή,
κι ένα θάνατο
κλείνει το δάκρυ.
Δρασκελώ κύκλους
Επιτρέπω εκτροπή
στο πιο ψηλό κλαρί
Καιρός να θυμηθούμε
την αβεβαιότητα
Καιρός να γνωριστούμε
με τα κοχύλια,  και
τα λέπια μας.
Να θυμηθούμε -!- Ακούς;