το λευκό ... Όλον

Το Όλον - τίποτα - σε νου διαιρεμένο και μετέωρο Σε νου - κουρσάρο του ζειν Τα πάντα Εσύ -!- Αυθεντικό της ολότητας Βιώνεις σήψη χρόνων κάτω απ' τις ερπύστριες και τα χρώματα τα επτά Επίπεδα επτά - αριθμός υπέρβασης - απόβασης στο Άπειρο -!- που οι αισθήσεις βάλλουν αφού εφημερεύουν σε τυφλό νοτιά.. Εγώ μελετώ Δεν αναγιγνώσκω καταδίκες Μελετώ σπίθα βλέμματος με βλέψη ευθυτενή κι απροσμέτρητη Δεν αποκρύπτω -!- ΘΕΛΩ! Και δύναμαι! Ανά τους αιώνας ΔΥΝΑΜΑΙ με δύναμη αιολικής ενέργειας παραμερίζοντας το παλίμψηστο πάμπολλων ημερών που αναγεννάται η φθορά.. Δεν ημερεύω -!- Πάλλομαι -!- Σιωπώ κι αγγίζω πάντα τα φαινόμενα κι αναδεικνύω κραυγές μαινάδων στα όρη λατρείας της αμπέλου και των χορών - Της μέθης όταν συναντά η ορμή τον ποταμό και ξεφαντώνουν τα νερά -!- Έτσι νοήμων πλέον αναρριχάσαι στο υπερκόσμιο το όνειρο των παιδιών -!-.. - Λευκή φωλιά του φεγγαριού αποικία του μυαλού σου ορίζεται με το ουράνιο τόξο να μεγαλουργεί στο ιερό της νέας σου ακρόπολης..