"...ο χρόνος τρελάθηκε
δεν κάνει στάση Γολγοθά..."
Ο Ιούδας
κρατά στις
τσέπες του -
βαθιά -
σκιές
Αφήνει
λίγο να
εξέχει
το τάστο
του παλιού
βιολιού -
με την
υπεροψία
του χθες
μέσα, στο
χειροκρότημα
Δε σε κοιτάει
στα μάτια δεν..
Κουρδίζει
νύχτες και
ξεκαρφώνει
καρφιά
απ' το
σταυρό που
κρέμασε
την αγκαλιά -
για να
καρφώσει πάλι -
εκ νέου να
κλάψει -
την υποψία
του αύριο
με την
αλμύρα στα
χείλη
κι ύστερα
να σκηνοθετήσει
την απουσία του
κρεμασμένη -
σκουλαρίκι στην
καρδιά μου -
βροχή αιμάτινη
Πως
να επιπλεύσει
μου λέτε
το κορμί
που
η άνωση
εξαντλήθηκε
απ' τις γραφές
παραμορφωμένων
αγίων -;-
Τώρα
να συρθώ -!-..
Λογαριάζω
να σχολάσει
το βράδυ
Αλλά
εκ γενετής πιστός
στις αισθήσεις μου
κλείνω το
μάτι στην
κόλαση
και
ορθώνομαι
γαντζωμένος από
μια στάλα
που μοιάζει
βροχής
μα είναι
Όνειρο -!-
