Ήρθαν τώρα
που οι αισθήσεις μου
κωφεύουν...
Τώρα που
μόνο στάχτες είμαι
απ' της
εξέτασης της
ιεράς το μαρτύριο...
...πάνω που
στάθηκα φιλί στα
πόδια σου
με σκόρπισαν...
Ποιο φως-;-
Ποιος θεός-;-
Ποια αγάπη-;-...
Για ποιες Ιθάκες μιλούν;
Οι Ιθάκες παζαρεύουν ή,
μένουν κάστρα αγέρωχα
Συνδετικοί κρίκοι
ανάμεσά τους
δεν υπάρχουν...
Τιμωρός και
σταυροφόρος συνάμα
των ερώτων
δεν υπάρχει -
φονιάς του αύριο,
ναι!... Αυτός υπάρχει!...
Τιμωρημένος, ο
εραστής σταυρωμένος
υπάρχει
και δήμιος -
λογχευτής της
καρδιάς υπάρχει...
πύον ή αίμα θα στάξει-;-
πύον ή αίμα-;-
........
Κι αυτός που
συγχωρέθηκε
είναι αυτός που
αγκάλιασε τα λάθη του
και είπε:"δικά μου"-
κι εσύ
ταξίδευε παράξενα μετά-!-..
το μπόι μετριέται
απ' του παιδιού το
στερημένο αύριο
όταν
γροθιά μεταλλάσσεται
στην ηθική των
γερόντων με
τα σταυροκοπήματα
στις ανάπηρες εικόνες
των εκκλησιών...
Δε συγχωρεί ο θεός-!-
Δε συγχωρούν οι άγιοι-!-
Οι λεπροί συγχωρούν
κι οι αλήτες
που κάπνισαν θυμάρι
και ρίγανη
κι έμειναν νηστικοί
απ' αγκαλιά -
γιατί στις
σπιναλόγκες τους
λιμάνια λείπουν
κι οι σημαίες των
νησιών τους
γάζες έγιναν
να δέσουν τα
κομμάτια τους
μη στάξουν οι
πληγές και
τους δραπετεύσει το πάθος...
